خلاصة:
Over the past few years, two events have radically transformed American identity and global perceptions of America with respect to human rights. The first of these is the detention of “enemy combatants” at Guantanamo Bay and the second is the abuse of prisoners at Abu Ghraib prison in Iraq. This paper considers how Guantanamo and Abu Ghraib have altered the intellectual and popular perceptions of human rights in America and abroad. The paper argues that the very different reactions to these events in the US and abroad suggest a move toward a relativist view of human rights in the US, limited by necessity and legality, but a universalist approach to human rights abroad. Moving toward a common global understanding of necessity and legality is critical to the pursuit of universal human rights. The reactions to Guantanamo indicate a growing acceptance in the United States of a relative conception of human rights. In the winter and spring of 2003, United States military forces at Abu Ghraib prison committed a range of often gruesome violations of Iraqi prisoners.
طی چند سال گذشته دو اتفاق، هویت امریکایی و بینش جهانی نسبت به امریکا در خصوص حقوق بشر به طور اساسی دگرگون کرده است. اولین اتفاق حبس «جنگجویان دشمن» در خلیج گوانتانامو و دوم ازار زندانیان در زندان ابوغریب عراق است. این مقاله به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه گوانتانامو و ابوغریب تلقی‌های فکری و عمومی از حقوق بشر در امریکا و خارج از ان را تغییر داده‌اند. این مقاله استدلال می‌کند که واکنش‌های بسیار متفاوت به این رویدادها در ایالات متحده و خارج از ان حاکی از حرکتی به سمت دیدگاه نسبی‌گرایانه حقوق بشر در ایالات متحده است به این صورت که حقوق بشر به دلیل ضرورت و قانون در داخل امریکا محدود می باشد، اما در خارج از امریکا قوانین حقوق بشر دارای ویژگی جهانشمولی دارند. حرکت به سوی درک جهانی مشترک از ضرورت و قانونمندی برای پیگیری حقوق بشر جهانشمول حیاتی است. واکنش‌ها به گوانتانامو نشان‌دهنده پذیرش فزاینده ویژگی نسبی حقوق بشر در ایالات متحده است. در زمستان و بهار سال 2003، نیروهای نظامی ایالات متحده در زندان ابوغریب مرتکب یک سری تخلفات اغلب وحشتناک علیه زندانیان عراقی شدند. هنگامی که اخبار و تصاویر این سوء استفاده ها به رسانه ها رسید، واکنش در ایالات متحده با خشم اخلاقی و محکومیت گسترده همراه بود. همچنین، در خارج از ایالات متحده، واکنش ها به زندان گوانتانامو و ابوغریب به همان اندازه محکوم شده است و نقض حقوق اساسی بشر تلقی شده است. این واکنش‌های بین‌المللی نشان‌دهنده رویکرد جهانی فزاینده به حقوق بشر در سایر نقاط جهان و برداشت‌های کاملا متفاوت از ضرورت و قانونی بودن نقض حقوق بشر است. تمایزات انتقادی بین واکنش‌ها به ابوغریب و گوانتانامو بر اساس ضرورت و قانونی بودن این اقدامات است. این مقاله استدلال می کند که حل و فصل اختلافات در مورد ضرورت و قانونی بودن نقض حقوق بشر گامی ضروری در پیگیری حقوق بشر جهانشمول است و این دو رویداد ممکن است بینشی را در مورد درک مشترک از ضرورت و قانونی بودن ارايه دهند. بخش اول این مقاله واکنش‌های ایالات متحده به زندان گوانتانامو و ابوغریب را در قانون، سیاست و فرهنگ دنبال می‌کند و حرکتی به سمت برداشت نسبی‌گرایانه از حقوق بشر را بر اساس مفاهیم ضرورت و قانونی پیشنهاد می‌کند. بخش دوم به واکنش‌های بین‌المللی به گوانتانامو و ابوغریب می‌پردازد، و نشان می‌دهد که هر دو رویکردی جهانشمول به حقوق بشر را تقویت کرده‌اند که ریشه در درک بسیار متفاوتی از ضرورت و قانونی بودن دارد. بخش سوم حقوق بین‌الملل و برداشت‌های عمومی از مفهوم ضرورت را از طریق توضیح واکنش‌های مختلف در ایالات متحده و خارج از کشور و ارايه بینشی به درک مشترک از این اصطلاح بررسی می‌کند. این مقاله با این استدلال به پایان می رسد که حرکت به سمت حقوق بشر جهانی در دوران پس از 11 سپتامبر مستلزم اجماع بیشتر در ایالات متحده و خارج از کشور هم در قانون و هم در برداشت عمومی از ضرورت محدود کردن حقوق بشر است.
(
, 
, 
)
