خلاصة:
علامه طهرانی استعمال لفظ امام در غیر‌معصوم را جایز ندانسته و بر حرمت چنین استعمالی حکم نموده است. ایشان قائل است واژه امام با کاربرد اسمی (نه وصفی) در فرهنگ شیعه منحصر در معصوم به کار می‌رود و در شرع انور استعمال برخی القاب در غیر‌معنای اصطلاحی خود، حکم حرمت دارد. هدف پژوهش حاضر واکاوی مستندات فقهی این دیدگاه است. مسئله اصلی پژوهش تبیین مستندات این حکم فقهی است. روش پژوهش توصیفی تحلیلی و نتایج این تحقیق نشان داد که علامه با استناد به تحقق هتک حرمت فقهی، ترسیم ناحیه استعمال این لفظ دلایلی که این استعمال را جایز شمرده‌اند مردود می‌داند. دلیل دیگر نیز وجود برخی روایات ناهی برخی واژگان اختصاصی که در شرع بر غیر معصومین مورد نهی واقع شده است. سپس با طرح امکان خطاء و عدم عصمت ولی فقیه و با این مبنا که در زمان غیبت، امامت اختصاص به حضرت مهدی دارد و ولایت فقیه تحت ولایت حضرت مهدی است، معتقد است تنها می‌توان واژه «نائب الامام» را برای ولی فقیه بکار برد.
'Allama Tehrani does not permit using the term Imam for the fallible characters and insists on the dignity of this usage. He believes that the term Imam in its nominal (not descriptive) application is solely used for the infallible Imams in Shi'ite culture so using some titles in their non-idiomatic meaning is illegitimate in the bright religion (of Islam). The purpose of the present study is to delve deep into the jurisprudential documents of this viewpoint. The main statement of the problem in this research is to explore the documents in terms of this jurisprudential doctrine. The research method is descriptive-analytic and the results showed that with reference to the substantiation of desecrating jurisprudential dignity, 'Allama refutes to attribute this usage to some reasons that allow that. Another reason denotes some narrations which avoid using specialized terms for the fallible characters in religion. With reference to the possibility of making mistakes and fallibility of Valiy-e Faqih and based on the fact that Imamat is exclusively for Imam Mahdi during the Age of Absence and Wilayat-e Faqih is under the guardianship of Imam Mahdi, he believes that the term "Na'eb al-Imam" can only be used for the Valiy-e Faqih.
(
, 
, 
)
