ملخص الجهاز:
"بنابراین مناسبترین روش این است که با تعریفی روشن،از«نظام ثبت ایدهها و طرحهای اولیه»که «مرجع صنفی»و به رسمیت شناخته عهدهدار آن است و از جنبهء «حقوقی»قابل دفاع توسط شخص ذیحق و شاکی،و نیز همان به هر صاحب فکر و ایدهای،ولو اینکه هرگز نخواهد وارد عرصهء سینما شود،کمک میکند تا در تولید ثروت فکری-هنری جامعهاش نقش داشته باشد؛ضمن آنکه کسی هم خواست فیلمنامه یا فیلمی از روی طرح اولیه سازد،موظف به اخذ اجازهء رسمی از صاحب ایده(حقوق معنوی پدیدآورندهء اثر)و نیز پرداخت حقوق مادی اوست.
تناقض از آنجا ناشی میشود که اگر ما اثر سینمایی را اثر مشترک میدانیم،طبعا مشمول حمایت قانونی تبصره ماده 12 شده و تا سیسال بعد از فوت آخرین پدیدآورنده خواهد بود؛اگر فرض بر این بگیریم که همهء عوامل پدیدآورندگان از جمله پدیدآورندگان اصلی(کارگردان و فیلمنامهنویس)حقوق مادی خود را طبق قراردادی به دیگری(مثلا تهیهکننده به عنوان شخص حقیقی و یا سازمانی به عنوان شخص حقوقی)واگذار کرده باشند.
بنابراین وجود محدودیت ماده 16 که مدت حق را تا سی سال در نظر میگیرد،برای چیست؟ برای پدیدآورندگان آثار سینمایی،مهمترین حق مادی براساس قانون حمایت مؤلفان و مصنفان و هنرمندان عبارت است: حق نشر و تکثیر حق نشر و تکثیر اثر به منظور بهرهبرداری مادی از آن،ویژهء پدیدآورنده است.
این در حالی است که چون حقوق مذکور برای حمایت از منافع مادی و معنوی پدیدآورندهء ابداعات فکری در نظر گرفته شده و ارتباطی با تابعیت او یا محل انتشار اثر ندارد،در قانون فرانسه چنین محدودیتی وجود ندارد."