خلاصة:
برقراری روابط همدلانه بین پرستاران و بیماران از مسائل مهم شغل خطیر پرستاری است که در بهبود بیماران نقش به سزایی دارد. پژوهش با هدف بررسی نقش عوامل شخصیت و رشد اخلاقی در همدلی هیجانی پرستاران انجام شد. طرح تحقیق از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل تمام پرستاران شاغل در بیمارستان کوثر سمنان در سال 1396 بود که 200نفرشرکت کننده به عنوان نمونه پژوهش به روش نمونهگیری تصادفی خوشهای پرسشنامههای همدلی-هیجانی (Mehrabian&Epstein,1976)، پنج عاملی شخصیت (1992 (Costa & McCrae, و فرم کوتاه هدفمند رشد اخلاقی_ اجتماعی ((Gibbs & Bassinger & Fuller,1992 را تکمیل کردند. نتایج تحلیل رگرسیون با استفاده از نرم افزار SPSS-25 نشان داد رشد اخلاقی، عوامل وجدان گرایی و روان رنجورخویی به ترتیب و به طور مثبت قادر به پیشبینی همدلی بودند (p≥0. 05) و در مجموع 19 درصد از تغییرات همدلی را تبیین کردند. با توجه به اهمیت مولفه همدلی، نتایج این مطالعه میتواند در فرایند ارزیابی و بهکارگیری پرستاران مورداستفاده قرار گیرد.
Establishing empathetic relationships between nurses and patients is one of the important issues of serious nursing job that plays an important role in improving patients. The aim of this study was to investigate the role of personality factors and moral development in nurses' emotional empathy. The research design was correlational and the statistical population of the study included all nurses working in Kosar Hospital in Semnan in 2017. 200 participants (154 females and 46 males) participated as a sample of the study by cluster random sampling of empathy-emotional questionnaires Mehrabian & Epstein, (1976), completed five personality factors (Costa & McCrae, 1992; and Gibbs & Bassinger & Fuller, 1992). The results of regression analysis using SPSS25 software showed that moral growth, factors of conscience and neuroticism were able to positively predict empathy, respectively, and explained a total of 19% of the changes in empathy. Due to the importance of the empathy component, the results of this study can be used in the process of evaluation and employment of nurses.
ملخص الجهاز:
با وجود افزایش آگاهی از تأثیر همدلی بر بیمار، خدمات مراقبت اخیر فقدان فراگیری از همدلی را نشان میدهند ((Lown, Rosen & Marttila, 2011 که میتواند به صورت بیتفاوتی، خستگی، رفتارهای خشن و غیرانسانی و درنتیجه افزایش خطر آسیب به بیماران ظاهر شود West, Huschka, Novotny, Sloan, Kolars, Habermann, & Shanafelt,2006) همچنین شواهد نشان میدهد که همدلی در طول دورههای آموزشهای پزشکی و پرستاری و با افزایش تحصیلات کاهش مییابد ((Bellini & Shea, 2005 و پرستاران به دلیل نادیده گرفتن احساسات مستقیم و غیرمستقیم بیماران فرصت همدلی را از دست میدهند ((Suchman, Markakis, Beckmari & Frankel,1999 & Lamb,2000) (Levinson, Corawara-Bhat چراکه پاسخدهی هیجانی به احساسات دیگران، یکی از ابعاد مهم همدلی است ((Findlay, Girardi, & Coplan, 2006.
در رويكرد پنج عاملي که به «پنج عامل بزرگ» شهرت دارد برونگرايي (extraversion)، توافق پذیری (agreeableness)، روان رنجورخویی (neuroticism)، گشودگي (openness ) و وجدان گرایی (conscientiousness) عواملي هستند كه تحت عنوان «پنج عامل بزرگ» شناخته شدهاند (Goldberg, 1990) طبق مطالعه, 2017) (Song& Shi تحت عنوان رابطه میان همدلی و صفات شخصیت در دانشجویان پزشکی، پنج عامل شخصیت توانستند بخشی از سه بعد دیدگاهگیری(perspective Taking)، نگرانی همدلانه(empathetic Concern) و پریشانی فردی(personal Distress) را تبیین کنند.
احساسات پریشانی همدلانه اغلب اصول اخلاقی را فعال میکنند و وقتی همدلی شناختهای اخلاقی مرتبط را فعال میکند میتواند انگیزش عاطفی برای رفع نقض عدالت یا به صورت سادهتر بهبود وضعیت دیگری را فراهم کند ( (Eisenberg, & Morris, 2001مطالعات نشان میدهند رابطه مستقیم و معناداری میان تحول اخلاقی، حساسیت اخلاقی و همدلی وجود دارد بهطوریکه هر چه تحول اخلاقی و حساسیت اخلاقی در سطوح بالاتری قرار گیرند همدلی به همان میزان افزایش مییابد (Yuguero, Esquerda, Viñas, Soler-Gonzalez, & Pifarré,2019 .