ملخص الجهاز:
"(ص 23) ژانر این نمایشنامه، تراژدی مدرن است، یعنی نوعی تراژدی که هم در درون و هم در بیرون اتفاق میافتد و مشخصههای بسیار درونی و روانشناختی یک دوران خاص تاریخی، سیاسی و اجتماعی را در خود دارد و برخلاف تراژدیهای قدیمی، حادثه تراژیک در وسط و یا پایان نمایش روی نمیدهد، بلکه حادثه اصلی که همان استحاله شخصیتی این پرسوناژهاست، قبلا و حتی بیرون از نمایشنامه اتفاق افتاده و ما فقط با تأثیرات تکاندهنده آن روبهرو هستیم.
و این تنهایی عاملی قویتر و فائقتر برای ماندن آنها کنار هم میباشد که علیرغم تلخی و شدت همه ناهنجاریهای موجود بین این دو پرسوناژ، چون راه دیگری برایشان باقی نمانده، با همه نزاعها، تناقضها، ناهنجاریها و زشتیها و بیماریهای جسمی و ذهنیشان، برای همنوعی الزام پیدا کردهاند و اگر چنین پرسوناژهایی با این گسیختگی و پریشیدگی برای هم قابل تحمل نباشند، پس برای چه کسی میتوانند باشند؟ همین دگرستیزیها و کینهورزیها که وجه تفاوتشان به حساب میآید، در نهایت به وجوه مشترک و همسان آنها تبدیل شده است، چرا؟ چون دنیای بیرون به روی آنان بسته شده و تمام سهم آنها از بودن و زندگی کردن در این دنیا، همان خانه است که تنهایی، پرتشدگی، ناهنجاری و روحمرگی آنان را در خود میپوشاند و حتی در نهایت، تلخی زبان و ذهن و خوی هر کدام را برای روان بیمار، افسرده و تحقیر شده دیگری تبدیل به سمی ضد سم و عاملی برای یک بقای حیوانی و صرفا بیولوژیک کرده است."