عزیز مصر چمن شد جمال یوسف گل: نگاهی به نمایش زلیخانامه مقدمة ومراجعة

"«همه گویند ولی گفته سعدی دگر است: با اغتنام فرصت و به مقتضای گردش و چرخش قلم و نیز نگاهی به نمایشنامه جدید داوود یعنی «زلیخانامه»، می‌گویم: نقدها را بود آیا که عیاری گیرند/ تا همه صومعه‌داران پی کاری گیرند؟ در هر حال به قول شاعر: «گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی» با بر و بچه‌های ورودی 52 قد کشیدم آئینة تمام‌نمای کلاسهای زنده‌یاد یاران هوشنگ گلشیری ـ غفار حسینی و کلاسهای استاد استادان بهرام بیضایی و دیگران شمیم بهار، اسماعیل نوری علاء، گلی ترقی، محمود کوثر، حسین پرورش، پرویز ممنون، داریوش آشوری، حمید سمندریان، علی رفیعی: باری: همه قبیله من عالمان دین بودند/ مرا معلم عشق تو، شاعری آموخت. بسیار می‌داند و موجز و منجر می‌نویسد: کم گوی و گزیده گوی چون در/ تا، ز اندک تو، جهان شود پر متن 15 تصویر دارد، هر کدام مسم‍ای اسمی: در «تصویر نهم» به نام «قصر آینه» یک شگرد نمایشهای تخت حوضی آورده شده: دایه ـ آقا نقاش باشی نقاش ـ بعله!"