این حال مردمان ندانند چیست: نگاهی بر نمایش «حلاج» مقدمة ومراجعة

"طهمورث در این کار نیز تمام سعی خود را کرده است، اما، تنها چیزی که از این نمایش عاید می‌شود داستانی است که ما آن را قبلا توسط ایشان بر صحنه دیده‌ایم. طراحی، حرکات و فرم خیلی ساده بود و این سادگی از سویی خوب و از سویی خیلی تکراری؛ است هر چند که شیوه کار طهمورث برگرفته از تعزیه بود؛ بدون دکور. اما این فکر و خیال بر کار حاکم است که نمایش به جای دراماتیک بودن به سوی شعارزدگی و لفاظی می‌رود. حلاجها هماره به دار عشق کشیده می‌شوند و دژخیمان همیشه در کمین آنان‌اند، اما عشق فراتر از این حرفهاست و آزادی چیزی است که شاید چون حلاج باید بر سر دار بدان رسید. گفتنی است که حلاج به هیچ عنوان سیاسی نبود یعنی با نیت کار سیاسی و یا برای رسیدن به مسندی سیاسی و حکومتی فریاد بر نیاورد؛ بلکه چون در آن زمان خلفا هم امور دین و هم امور دنیا را در دست داشتند وجود حلاج و حضور او برایشان گران تمام می‌شد."