خلاصة:
رابطه‌ی میان تورم و نااطمینانی تورمی توجه بسیاری از مطالعات نظری و تجربی اقتصادکلان را به خود جلب کرده است. علی‌رغم مطالعات گسترده در این زمینه، کماکان اجماعی در خصوص جریان علّیت میان این دو متغیر وجود ندارد. در این راستا، پژوهش حاضر از تبدیل موجک پیوسته و تحلیل در حوزه‌ی زمان – فرکانس استفاده می‌کند تا بینش جدیدی در خصوص رابطه‌ی میان تورم و نااطمینانی آن در ایران طی دوره 1401:08 – 1370:05 ارائه دهد. طبق نتایج به دست آمده جریان علّیت خلاف فار میان دو متغیر برقرار نبوده و نظریات مرتبط با این مهم در اقتصاد ایران موضوعیت ندارد. به این مفهوم که اولاً عاملین اقتصادی عموماً قادر نیستند پیش‌بینی خود را در رویارویی با تورم تدقیق نمایند. ثانیاً، مقامات پولی در هنگام اوج گرفتن قیمت‌ها اقدامات لازم برای به ثبات رساندن آن را در پیش نمی‌گیرند. دربلندمدت، جریان علّی از تورم به نااطمینانی تورمی با شدت قابل توجهی برقرار است. تفسیر نتایج در بعد زمان و تطابق آن با مبانی نظری و شرایط اقتصاد ایران حاکی از آن است که در بلندمدت سیاست‌گذار در واکنش به افزایش سطح عمومی قیمت‌ها حساسیت نسبتاً کم‌تری برای کاهش تورم در قیاس با سایر اهداف داشته است.
.The relationship between inflation and inflationary uncertainty has attracted the attention of many theoretical and empirical macroeconomic studies. Despite extensive studies in this field, there is still no consensus regarding the flow of causality between these two variables. In this regard, the current research uses continuous wavelet transform and analysis in the time-frequency domain to provide new insights into the relationship between inflation and its uncertainty in Iran during the period 1991 - 2022. According to the obtained results, the flow of causality between the two variables is not established and the theories related to this issue are not relevant to Iran's economy in the sense that, firstly, economic agents are generally not able to correct their forecast in the face of inflation. And secondly, the monetary authorities do not take necessary measures to stabilize the prices when they rise. In the long run, the causal flow from inflation to inflation uncertainty is established with significant intensity. The interpretation of the results in the dimension of time and its compatibility with the theoretical foundations and conditions of Iran's economy indicates that in the long run, the policymaker, in response to the increase in the general level of prices, has relatively less sensitivity to reducing inflation compared to other goals.
(
, 
, 
)
