خلاصة:
آموزش مجازی، یکی از شیوه های آموزش و انتقال محتواست که شواهد وجود و حضور آن به دست کم دو هزار سال پیش باز میگردد، اما دورة شیوع آن متعلق به روزگار انقلاب صنعتی و پس از قرن هجدهم میلادی است. در سال های اخیر با همه گیر شدن ویروس کرونا، لزوم آموزش از راه دور، نه تنها در ایران بلکه درسرتاسر جهان، احساس شد و مبدل به یک اولویت و ضرورت در نظام آموزش و پرورش سرتاسر جهان شد. خطر کرونا و لزوم حفاظت از سلامت دانش آموزان، موجب شد که فصلی تازه در تاریخ آموزش و پرورش گشوده شود و اگر تا آن لحظه، آموزش مجازی، تنها یک امکان و انتخاب بود، حال به یک ضرورت مبدل شده بود و به گسترده ترین شکل ممکن به کار گرفته شد. در ایران نیز برای مدتی آموزش مجازی، مبدل به تنها روش آموزش شد و بار سنگین آموزش را در دوران کرونا بر دوش کشید. در این مقاله تلاش بر آن است که به روش تحلیلی و توصیفی، ضمن مرور ماهیت و تاریخچۀ آموزش مجازی، فواید و موانع آن بررسی شود. یافته های این مقاله گویای آن است که آموزش مجازی به صورت ترکیبی و در جایگاه یک انتخاب میتواند در کنار آموزش حضوری و به عنوان مکمل آن به کار رود و ضمن یاری رساندن این دو روش به هم، موانع و کاستیهایشان در کنار هم پوشانده و رفع شود.
ملخص الجهاز:
براي مثال اگر کشوري ٢٠ ميليون دلار براي سرمايه گذاري در آموزش راه دور در اختيار داشته باشد گزينه هاي زير را پيش رو خواهد داشت : سرمايه گذاري عظيم زيربنايي،براي مثال دانشگاه مجازي آفريقا، -تاسيس مراکز آموزشي مجهز و با پهناي باند مناسب ،براي مثال کشور ويتنام ، قايل شدن حق تقدم براي مواردي مانند بازرگاني و مهندسي و توجه و پشتيباني مراحل بالايي در اين زمينه ها، همانند چين .
٢- بحث ١-٢- تاريخچۀ آموزش مجازي ١-١-٢- تاريخچۀ آموزش مجازي در جهان اگرچه با بررسي پيشينه آموزش از راه دور به نمونه هايي از اين آموزش در دوره افلاطون و يکي از شاگردانش به اسم ديونيسوس مي رسيم ، اما قديمي ترين سابقه موثق از آموزش مجازي را مي توان در آگهي اي از روزنامه بوستون در تاريخ ٢٠ مارس ١٧٢٨ يعني در بيش از ٢٩٠ سال پيش مشاهده کرد که در آن فردي به نام کالب فيليپس (Caleb Phillipps)، پيشنهاد مي کرد که هر شخصي در کشور که مايل به شاگردي او در هنر بود، مي توانست اين هنر را با چندين متن تعليمي که به صورت هفتگي براي آنها ارسال مي شد، دقيقا با همان کيفيت يادگيري کساني که در خود بوستون زندگي مي کنند، کاملا آموزش ببيند (صافي، ١٣٨٣: ٧٣).
اما اين محيط ها به طور معمول ارائه آموزش سنتي از 31 طريق توزيع آنلاين مطالب ، پيام ها و اطلاعات و ارتباط آنلاين از طريق تالار گفتگو، توانايي هاي اينترنت و تغييرات در استفاده از تکنولوژي هاي شبکه ، براي پر کردن بعضي از محدوديت هاي فضاي مجازي و ايجاد ساختار فضاهاي تعامل و يادگيري جديد به وجود آورده اند.
کار کرد ديگر فناوري آموزشي با استفاده از فضاي مجازي براي آموزش کمک به تثبيت کردن آموخته هاي يادگيرندگاني است که هم از طريق فعال کردن توجه و هم از طريق درگير کردن چندگانه گيرنده هاي حس آدمي به يادگيري پرداخته اند (عزيزيفر و خدامرادي، ١٤٠٠: ٤٥).