خلاصة:
پژوهش حاضر با هدف تبیین ویژگیهای برنامه درسی مبتنی بر مهارتهای زندگی برای مقطع ابتدایی نظام آموزشی ایران انجام شد. ماهیت پژوهش، کیفی براساس رویکرد نظریه دادهبنیاد بود. جامعه آماری، صاحبنظران برنامهریزی درسی و معلمان مقطع ابتدایی بودند، حجم نمونه(37نفر) به روش هدفمند انتخاب گردید. گردآوری اطلاعات از طریق مصاحبه عمیق تا رسیدن به مرحله اشباع انجام شد. روایی و پایایی اطلاعات گردآوریشده با استفاده از روش ارزیابی گوبا و لینکن صورت گرفت. پس از تجزیه و تحلیل اطلاعات از طریق سه مرحله کدگذاری (باز، محوری و انتخابی)، براساس یافتههای پژوهش، ویژگیهای برنامه درسی مبتنی بر مهارتهای زندگی شامل: ایجاد جامعه سالم، برقراری صلح و امنیت جهانی، مادامالعمربودن یادگیری، جذابیت و تنوع محتوا، تنوع روشهای تدریس، تنوع شیوههای ارزشیابی، نقش رهبر آموزشی معلم، پیوند خانه و مدرسه، دانشآموز بهعنوان عنصر اصلی نظام آموزشی، تحقق ایدهآلهای آموزشی و تربیت انسانهای آیندهنگر میباشد. نتایج پژوهش نشان داد آموزش مهارتهایزندگی از طریق برنامهدرسی در مقطعابتدایی، به نهادینهکردن آموختههای مدرسه در رفتار، گفتار و کردار کودکان منجر میشود؛ بین سلامت روانی فردی و اجتماعی افراد و آموزش مهارتهای زندگی رابطه معناداری وجود دارد. ادغام آموزش مهارتهایزندگی در برنامه درسی مقطع ابتدایی پیشنهاد پاسخدهندگان بود.
The present study was conducted with the aim of explaining the characteristics of the curriculum based on life skills for the elementary level of the Iranian educational system. The nature of the research was qualitative based on the data base theory approach. The statistical population was curriculum planning experts and primary school teachers, the sample size (37 people) was selected in a purposeful way. Data collection was done through in-depth interviews until the saturation stage was reached. Validity and reliability of the collected data was done using Goba and Lincoln evaluation method. After analyzing the information through three stages of coding (open, central and selective), based on the findings of the research, the characteristics of the curriculum based on life skills include: creating a healthy society, establishing global peace and security, lifelong learning, attractiveness and variety of content. The variety of teaching methods, the variety of evaluation methods, the role of the teacher's educational leader, the connection between home and school, the student as the main element of the educational system, the realization of educational ideals and the education of future-oriented people. The results of the research showed that the teaching of life skills through the curriculum at the primary level leads to the institutionalization of school learning in children's behavior, speech and actions; There is a significant relationship between individual and social mental health of people and life skills training. Integrating life skills education into the primary school curriculum was suggested by the respondents.
ملخص الجهاز:
پس از تجزيه و تحليل اطلاعات از طريق سه مرحله کدگذاري (باز، محوري و انتخابي)، براساس يافته هاي پژوهش ، ويژگيهاي برنامه درسي مبتني بر مهارتهاي زندگي شامل : ايجاد جامعه سالم ، برقراري صلح و امنيت جهاني، مادامالعمربودن يادگيري، جذابيت و تنوع محتوا، تنوع روشهاي تدريس ، تنوع شيوههاي ارزشيابي، نقش رهبر آموزشي معلم ، پيوند خانه و مدرسه ، دانش آموز به عنوان عنصر اصلي نظام آموزشي، تحقق ايده آلهاي آموزشي و تربيت انسانهاي آيندهنگر ميباشد.
نتايج پژوهش نشان داد آموزش مهارتهايزندگي از طريق برنامه درسي در مقطع ابتدايي، به نهادينه کردن آموخته هاي مدرسه در رفتار، گفتار و کردار کودکان منجر ميشود؛ بين سلامت رواني فردي و اجتماعي افراد و آموزش مهارتهاي زندگي رابطه معناداري وجود دارد.
Chen, Greene, Cheung, & Wei Huang 3.
مرحله کدگذاري محوري (رجوع شود به تصویر صفحه) (رجوع شود به تصویر صفحه) (رجوع شود به تصویر صفحه) همانطور که در جدول فوق مشاهده ميشود، پس از اجراي مصـاحبه و اسـتخراج مفـاهيم اساسـي مرتبط با برنامه درسي مبتني بر مهارتهاي زندگي براي مقطع ابتدايي نظام آموزشي ايران اطلاعات گردآوريشده مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت و مدل پارادايمي مـوردنظر پـس از انجـام مراحـل سه گانه کدگذاري(باز، محوري و گزينشي) ترسيم گرديد که در شکل زير نشان داده شده است .
A narrative systematic review of life skills education: effectiveness, research gaps and priorities, International Journal of Adolescence and Youth, 24(3): 362-379.