ملخص الجهاز:
"هیچکدام از اینتعاریف برای آن دسته از کارگردانانی کهبه موقعیت تازهای خود را نمیرسانند وبیشتر یا با گذشته خویش زندگی میکنند ویا آثارشان در همان دورهها مانده است وبازگشت به صحنه تئاتر امروز، میل بهدیروزها دارد.
حال با داشتن این اثر و دانستن راز آنچگونه باز هم درس تازهای نمیگیریم؟ضیافت شیطان یک اثر بیادا و ذاتا خاموشاست که این البته هیچ قلمروی تازهای را برای هنرمندی چون امیر دژاکام با پیشینهطولانی اما به شدت خاموش نمیآورد.
امیر دژاکام با ارائه یک تز به عنواننمایش ایرانی، مبنای خود را بر قصههاییاز عطار میگذارد تا به نمایش ایرانی برسد.
ضیافت شیطان میخواهد نمایشی -نمایش نما - باشد؛ یعنی بیشتر نمایشاست و تنها برای صحنه نگاشته شده است.
قلمرویی وسیع که در آن کارگردان قادر ومطلق است که به مدد همه عناصر، عنصرکارگردانی خویش را بر صحنه جاریمیسازد و تئاتری بودن خود را فریادمیزند و این دقیقا کاری است که امیردژاکام با آثار خویش میکند."