خلاصة:
آموزش و پرورش در ایران متاسفانه در فراگردی از روشهای سنتی و ناکارآمد گرفتار آمده است. رویکردها و روشهای سنتی باعث تحلیل توان نظام آموزشی شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی میزان اهمیت عناصر و مولفههای منتورینگ معلمان جدیدالاستخدام در نظام آموزشی کشور میباشد. روش پژوهش ترکیبی است. بدین صورت که برای جمع آوری دادهها از روش کمی و کیفی استفاده شده است، در بخش کیفی مراجعه به متخصصان و صاحبنظران و بخش کمی از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. جامعه آماری بخش کیفی کلیه متخصصان رشته مدیریت آموزشی، دبیران با تجربه و متخصصان رشتههای تربیتی بوده که 17 نفر به روش غیرتصادفی هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شد. جامعه آماری بخش کمی شامل 1928 نفر از معلمان جدید الاستخدام استان آذربایجان شرقی بوده که بر اساس جدول مورگان 320 نفر انتخاب شد. به منظور شناخت عوامل از روش مصاحبه نیمه ساختاریافته استفاده شد. برای اولویتبندی و آگاهی از میزان اهمیت مولفهها از نرمافزار مکس.کیودا استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که شرایط علّی، شامل عوامل فرهنگی، سازمانی و کلان بوده که با توجه به نتایج، اولویت با عوامل سازمانی میباشد. در شرایط زمینهای اولویت با راهبردهای سازمانی میباشد. راهبردهای منتورینگ شامل راهبردهای سازمانی، فردی و فراسازمانی بوده که با توجه به نتایج، اولویت با راهبردهای سازمانی میباشد. اولویت در شرایط مداخلهگر با راهبردهای فراسازمانی میباشد. پیامدها شامل پیامدهای سازمانی، فردی و فراسازمانی بوده و بر طبق نتایج اولویت با پیامدهای فردی می-باشد.
Education in Iran is unfortunately caught up in a process of traditional and inefficient methods. Traditional approaches and methods have led to the analysis of the power of the educational system. Accordingly, the purpose of this study is to investigate the importance of the elements and components of mentoring new teachers in the country's educational system. The present study is applied in terms of purpose and mixed in terms of method. Quantitative and qualitative methods were used to collect data. In the qualitative part, reference was made to specialists and experts and a quantitative part of the researcher-made questionnaire was used. The statistical population of the qualitative section was all specialists in the field of educational management, experienced teachers and specialists in the field of education that 17 people were selected as a sample by non-random method. The statistical population of the quantitative section included 1928 newly hired teachers in East Azerbaijan province, who were selected according to Morgan's table of 320 people. In order to identify the factors, semi-structured interview method was used. MAX-QDA18 software was used to prioritize and be aware of the importance of the components. The results showed, organizational and macro factors that according to the results, priority is given to organizational factors. In terms of priority areas with organizational strategies. Mentoring strategies organizational, and extra-organizational strategies that, organizational strategies. Priority in intervening situations is with extra-organizational strategies. Consequences include organizational, individual, and extra-organizational consequences, and according to the results, priority is given to individual consequences.
ملخص الجهاز:
استفاده از منتورينگ براي معلمان جوان فرصتي است تا اين موانع بالقوه را به حوزه هاي پيشرفت تبديل کنند و اندکي از استرس و فشار کاري آنان کاسته شود (سعيدي و همکاران ، ١٣٩٤).
1Klasen & Clutterbuck 2 Rekha & Ganesh 3 Naweed & Ambrosetti 4 Brodeur, Larose, Tarabulsy & Feng 5 Abdussalam 6 Clutterbuck 7 Paris 8 Chang, Longman & Franco کوچان ١(٢٠١٣)اظهار ميدارد، زمينه فرهنگي منتورينگ فراهم گشته است و چگونگي اجراي اين برنامه به تفاوت هاي فرهنگي هر سازمان برميگردد(ليونبرگ ، الستاد و کريستوفرسون ٢٠١٥،٢).
نتايج تحقيق قلي پور (١٣٩٥) مهم ترين موانع تسهيم دانش در سازمان را موانع فردي، موانع سازماني وموانع فرهنگي 1 Coates 2 Grima & etal 3 Inzer & Crawford 4 Feldhaus & Bentrem 5 Grima & etal 6 Grima & etal 7 Meeuwissen & etal نشان ميدهد و همچنين راهکارهاي اجراي داوطلبانه منتورينگ را يک روش مناسب براي افزايش موفقيت تسهيم دانش ميداند.
منتورينگ از طريق تغيير و تحول در هدف ، انديشه و گفت و گو است که 1mentoring تبديل به يک شيوه ي ارزشمند و موثر براي پيشرفت و توسعه ي افراد و سازمان ها شده است (طباطبايي و همکاران ، ١٣٩٦).
نتايج تحقيق قلي پور(١٣٩٥) مهم ترين موانع تسهيم دانش در سازمان را موانع فردي، موانع سازماني و موانع فرهنگي نشان ميدهد و همچنين راهکارهاي اجراي داوطلبانه منتورينگ را يک روش مناسب براي افزايش موفقيت تسهيم دانش مي داند.