خلاصة:
با گسترش ارتباطات و رشد روز افزون توسعه نیازها و مفاهیم جدیدی وارد مجموعه قوانین حقوقی میشود که میتوان گفت یکی از مهمترین آنها حریم خصوصی است. حریم خصوصی با کرامت انسانی ارتباط تنگاتنگ دارد و همان طور که میدانیم یکی از مصادیق مهم حقوق بشر می باشد، به عبارت دقیقتر حریم خصوصی را میتوان در نسل اول حقوق بشر گنجاند. اسناد بین المللی حقوق بشری مثل اعلامیه جهانی حقوق بشر، کنوانسیون اروپایی حمایت از حقوق بشر و آزادیهای بنیادین- میثاقین (میثاق حقوق مدنی و سیاسی و میثاق حقوق اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی) و اعلامیه اسلامی حقوق بشر به غیرقابل تعرض بودن آن اشاره دارند. شیوهای که در نظامهای حقوقی مختلف این امر را در خود اعمال کردهاند با یکدیگر کاملاً متفاوت است. متأسفانه در ایران علیرغم وجود مبانی جدی و کافی حقوقی برای حمایت از حق حریم خصوصی تاکنون قانون جامعی به تصویب نرسیده است و این حق در ایران نیازمند تحولی عظیم است. منابع مسئولیت مدنی ناشی از نقض حریم خصوصی را میتوان در قرآن و سنت مشاهده کرد اما به صراحت نمیتوان گفت قانونی جامعه وجود دارد که میتواند انواع حریم خصوصی و موارد نقض آن و شیوههای جبران خسارت آن را در آن یافت. چون اکثر زیانهای وارد بر حیثیت افراد و اشخاص بوده و به نوعی زیان معنوی است جبران آن بدون وجود قوانین جامع و کامل مشکل می نماید.
With the expansion of communication and the growing development of new needs and concepts, it enters the set of legal laws, one of the most important of which is privacy. Privacy is closely related to human dignity and, as we know, is one of the most important examples of human rights, in other words, privacy can be included in the first generation of human rights. International human rights instruments such as the Universal Declaration of Human Rights, the European Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms - Covenants (Covenant on Civil and Political Rights and the Covenant on Economic, Social and Cultural Rights) and the Islamic Declaration on Human Rights state that it is inviolable. The ways in which this has been practiced in different legal systems are quite different from each other.Unfortunately, in Iran, despite the existence of serious and sufficient legal bases to protect the right to privacy, a comprehensive law has not yet been adopted, and this right in Iran needs a major change. The sources of civil liability for violating privacy can be seen in the Qur'an and Sunnah, but it can not be explicitly said that there is a law in society that can find the types of privacy and its violations and methods of compensation. Because most of the damage is to the dignity of individuals and is a kind of moral damage, it is difficult to compensate without comprehensive and complete laws.
ملخص الجهاز:
- مسئوليت مدني ناشي از نقض حريم خصوصي به اين معنا مي باشد که به چه علت و دليلي فاعل فعل زيانبار بايد زياني که به فرد ديگري وارد کرده است را جبران نمايد و چرا اشخاص ديگر غيز از عامل فعل زيانبار در خصوص خسارات وارده مسئول نمي باشند و تنها قانون او را مسول خسارت وارده مي داند که حقوقدانان در اين زمينه نظريات مختلفي را ارائه دادند که زير بناي مسوليت مدني را تشکيل مي دهد.
- شرايط تحقق مسئوليت مدني ناشي از نقض حريم خصوصي واژه مسئوليت در نظام هاي حقوقي مختلف مورد توجه بسياري قرار گرفته است در جوامع نخستين نياز به قانون نداشتند و بر اساس عرف عمل مي کردند و کسي حقوق همسايگان خود را مورذد تجاوز قرار نمي داد و خيلي کم صورت مي گرفت که کسي به حقوق ديگري تجاوز و دست درازي کند و به مرور زمان قوانين تدوين شد در ابتدا شخص زيلان ديده هر طور که صلاح مي ديد از طرفي که به او خسارت وارد کرده انتقام مي گرفت و در واقع ميتوان گفت به نوعي مقابله مثل مي کرد و در مرحله بعدي اين اختيار به زيان ديده داده شد که مختار بود يا انتقام بگيرد و يا مطالبه خسارت و ضرر و زيان وارده را نمايد و بعد از اين مرحله اين دولتها بودند که مجازات مي کردند و فرد زيان ديده در واقع فقط مي توانست ضرر و زيان وارده را مطالبه نمايد و براي تحقق مسئوليت مدني، تنها شرط ايجاد ضرر کفايت مي کرد.