خلاصة:
سرمایهی اجتماعی یکی از انواع مهم سرمایه در دهههای اخیر شناخته شده است. امروزه سرمایهی اجتماعی به ساختار و
کیفیت روابط اجتماعی بین افراد میپردازد و افزایش آن میتواند موجب کاهش جدی هزینههای اداره یک جامعه و حرکت
رو به جلو برای توسعه گردد. مطالعات انجام شده حاکی از لزوم توجه به سرمایهی اجتماعی در دستیابی به توسعهی پایدار
و از جمله توسعهی پایدار روستایی میباشد. چرا که در ارتباط با توسعهی مناطق روستایی» سرمایهی اجتماعی ابزاری قوی
توسعهیافتگی اثر میگذارد. مقاله حاضر که به روش مروری و با استناد از منابع کتابخانهای و الکترونیکی تدوین شده به
بررسی مفاهیم سرمایهی اجتماعی و نقش بر توسعه پایدار روستایی پرداخته و در پایان راهکارهایی جهت تقویت سرمایه
اجتماعی در روستاها ارائه نموده است.
ملخص الجهاز:
مفهوم توسعه پايدار از ديدگاه هاي مختلفي مورد بررسي قرار گرفته و نهادهاي بسياري کوشيده اند از آن به عنوان راهبردي مناسب جهت مقابله با چالش هايي نظير افزايش جمعيت ، تخريب زيست محيطي ، محدوديت منابع ، نابرابري اجتماعي - اقتصادي ، بيکاري ، فقر و ناهنجاري هاي اجتماعي استفاده کنند (شايان و همکاران ، ١٣٩٠).
سرمايه ي اجتماعي از مفاهيم نويني است که در سال هاي اخير به سرعت رشد و توسعه يافته است (پريتي و وارد٢٠٠١،٣؛ رحماني و همکاران ٤، ٢٠١١) و در اکثر رشته هاي علوم انساني و جامعه شناسي رواج يافته است و 1 Michelini 2 Isakasson 3 Pretty & Ward 4 Rahmani et al به عنوان يکي از عوامل تقويت کننده روابط جمعي شبکه ها و انسجام بخش (ميان انسان ها)، (انسان ها وسازمان ها) و(سازمان ها با يکديگر) در توسعه روستايي محسوب ميشود(رومياني و همکاران ,١٣٩٣؛ وان ريجن و همکاران ١، ٢٠١٣).
اين تاثيرات عبارتند از: ١- ارتباط متقابل براي ايجاد هماهنگي بين فعاليت ها ٢- بسيج منابع و اعمال مديرت در آن ها ٣- اعمال مشارکت عمومي و ارزيابي آراء و مساله يابي ٤- ارائه راهکارهاي حل مشکلات ؛ اين چهار کار تأثيراتي است که سرمايه ي اجتماعي بر روي سازماندهي توسعه روستاها انجام مي دهد و روند آن در جهت رسيدن به رفاه عمومي جوامع روستايي ميباشد (توکلي و همکاران ،١٣٩٠).