خلاصة:
مقاله حاضر، اندیشه پراگماتیسم را در تنافی با عقلانیت دینی محسوب می کند که در ذات خود از ویژگی مبناگرایی برخوردار است و با نگاهی به برخی از معانی علم دینی، تلاش می کند زمینه مدیریت تمدّنی دانش را در افق توسعه عقلانیت دینی مورد تامل قرار دهد. امری که حاکمیت علوم مدرن غربی را در تنافی با این مقوله می داند. این مقاله، تلاش موثر برای تکوین مفاهیم علمی به تناسب موضوعات در چارچوب عقلانیت دینی و سپس تکوین روش شناسی متعالیه به مثابه الگوی استعلایی مدیریت تمدّنی دانش را مورد تامل قرار می دهد.
ملخص الجهاز:
بنياد «مديريت تمدني دانش » در افق «توسعة عقلانيت ديني » ذبيح الله نعيميان استاد سطوح عالي حوزه علميه قم و دکتري انديشة سياسي اسلام چکيده : مقالة حاضر، انديشة پراگماتيسم را در تنافي با عقلانيت ديني محسوب مي کند که در شسماال ره ااوول ل ذات خود از ويژگي مبناگرايي برخوردار است و با نگاهي به برخي از معاني علم ديني ، پاييز٩٨ز٣م١ستان تلاش مي کند زمينة مديريت تمدني دانش را در افق توسعة عقلانيت ديني مورد تأمل قرار دهد.
اين مقاله ، تلاش مؤثر براي تکوين مفاهيم علمي ـ به تناسب موضوعات ـ در چارچوب عقلانيت ديني و سپس تکوين روش شناسي متعاليه به مثابة الگوي استعلايي مديريت تمدني دانش را مورد تأمل قرار مي دهد.
چنان که ، دست يابي به الگوهاي مناسب مديريت تمدني دانش مستلزم تلاش براي تکوين مفاهيم علمي در چارچوب عقلانيت ديني و تلاش براي دست يابي به روش شناسي مناسب در وضعيت حاکميت علوم مدرن بر ذهن و باطن عالميان ـ و از جمله انديشمندان و دانشمندان مسلمان ـ است .
در مقابل ، عقلانيت ديني در چارچوب انديشة اسلامي از آن جهت که بر پايگاهي مبناگرايانه و پايه جويانه تکيه دارد، نه تنها امکان رهايي از جريان غالب عمل گرايانه در دانش هاي مختلف را دارد، بلکه تا حد زيادي به لحاظ اين پايگاه نمي تواند ـ و نمي بايد ـ با اين شکل از مدرنيته غربي نسبت مناسبي پيدا کند.