بررسی تاثیر راهبردهای تنظیم هیجان موثر بر ناگویی هیجانی با میانجی‌گری خودشفقت‌ورزی مقالة

هدف: هدف بررسی اثر راهبردهای تنظیم هیجان بر ناگویی هیجانی و نقش میانجی‌گری خودشفقت‌ورزی است. روش: پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. از بین جامعۀ آماری کلیۀ دانشجویان مقطع کارشناسی در نیم سال اول سال تحصیلی 1402-1401 در دانشگاه شهید بهشتی، با استفاده از فرمول کوکران تعداد 384 نفر با روش نمونه‌‌گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه تنظیم هیجان (گروس و جان، 2002)، مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو (بگبی، پارکر و تیلور، 1994) و مقیاس خود شفقت‌ورزی (نف، 2003) بود. جهت تحلیل داده‌ها از روش مدل‌سازی معادلات ساختاری و از نرم‌‌افزارهای اس‌پی‌اس‌اس نسخه 23 و اسمارت پی‌ال‌اس نسخه 3 استفاده شد. یافته‌‌ها: راهبردهای تنظیم هیجان شامل ارزیابی مجدد و سرکوبی به طور مستقیم بر ناگویی هیجانی تاثیر معناداری دارد (58/2 >t و 01/0 Z و 01/0 t و 01/0< P). نتیجه‌‌گیری: دانشجویانی که بیشتر از راهبردهای انطباقی تنظیم هیجان استفاده می‌‌کنند از شفقت‌ خود بالاتر و ناگویی هیجانی کمتر برخوردارند و دانشجویانی که بیشتر از راهبردهای غیرانطباقی تنظیم هیجان استفاده می‌کنند، شفقت‌‌ خود پایین‌تر و ناگویی هیجانی بیشتری دارند. بنابراین ایجاد و تقویت خودشفقت‌‌ورزی در دانشجویان می‌‌تواند باعث ارتقا عملکرد روانشناختی و ارتباط اجتماعی دانشجویانی که از ناگویی هیجانی رنج می‌‌برند، باشد.

Abstract Aim: The objective is to investigate the effect of emotion regulation strategies on Alexithymia and the mediating role of self-compassion. Method: This study adopts a descriptive and correlational research design. Among the statistical population comprising all undergraduate students in the first half of the year 2023 at Shahid Beheshti University, 384 individuals were selected using Cochran's formula calculations through the available sampling method. The research tools included the Emotion Regulation Questionnaire (Gross and John, 2002), the Toronto Alexithymia Scale (Begbe, Parker, and Taylor, 1994), and the Self-Compassion Scale (Neff, 2003). Structural equation modeling method and SPSS version 23, along with SmartPLS version 3 software, were employed for data analysis. Results: Emotion regulation strategies, including reappraisal and suppression, significantly and directly affect Alexithymia (p &lt; 0.01, t &gt; 2.58). Additionally, emotion regulation strategies significantly influence Alexithymia indirectly through self-compassion (p &lt; 0.01, Z &gt; 2.58), and ultimately, self-compassion significantly impacts Alexithymia (p &lt; 0.01, t &gt; 2.58). Conclusion: Students who utilize more adaptive emotion regulation strategies exhibit higher levels of self-compassion and less concern regarding Alexithymia. Conversely, students who employ maladaptive emotion regulation strategies tend to exhibit lower levels of self-compassion and experience higher levels of Alexithymia. Therefore, fostering and reinforcing self-compassion among students can potentially enhance psychological functioning and social communication among individuals experiencing Alexithymia.