اثربخشی معنویت درمانی مثبت نگر بر رضایتمندی و فرسودگی شغلی معلمان مدارس استثنایی مقالة

هدف: پژوهش حاضر به دنبال بررسی تاثیر مداخله معنویت درمانی مثبت‌نگر بر رضایت و فرسودگی شغلی معلمان مدارس استثنائی بود. روش: این پژوهش از نوع مطالعه شبه‌آزمایشی با پیش آزمون/ پس آزمون و دارای گروه کنترل بود. از جامعه آماری معلمان مدارس استثنائی مقطع ابتدایی شهر تبریز در سال تحصیلی 1401-1402، نمونه‌ای به تعداد 30 معلم زن، به‌صورت در دسترس انتخاب شد. سپس معلمان منتخب به دو گروه 15 نفری تقسیم و از لحاظ سابقه شغلی و مدرک تحصیلی همتاسازی شده و به‌صورت تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش تخصیص یافت. اعضای گروه آزمایش به مدت ده جلسة 90 دقیقه‌‌ای، به صورت هفته‌‌ای یک جلسه مداخله معنویت درمانی مثبت‌‌نگر را دریافت کردند. کلیه آزمودنی‌‌ها ابزارهای پژوهش شامل مقیاس فرسودگی شغلی و پرسشنامه رضایت شغلی را در سه نوبت پیش‌‌آزمون، پس آزمون و شش ماه بعد تکمیل نمودند. داده‌‌ها با استفاده از روش تحلیل واریانس مختلط در SPSS24 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد؛ مداخله معنویت درمانی مثبت‌نگر بر رضایتمندی و فرسودگی شغلی تاثیر معناداری داشته است (001/0P<). همچنین نتایج حاصل از پیگیری، بیانگر آن بود که اثر آموزش معنویت درمانی مثبت‌نگر بر متغیر رضایت‌مندی در مرحلة پیگیری پایدار بوده و بازگشت نداشته است، اما اثر مداخله بر فرسودگی شغلی در مرحله پیگیری پایدار نبوده است. نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌ها، تدوین و ارائه مداخلات مبتنی بر معنویت برای معلمان جهت افزایش رضایتمندی و کاهش فرسودگی شغلی پیشنهاد می‌شود.

Aim: The aim of the present study was to investigate the effect of positive spiritual therapy intervention on job satisfaction and burnout among exceptional school teachers. Method: This research employed a quasi-experimental design with pre-test/post-test and a control group. A sample of 40 female teachers was selected from the statistical population of exceptional elementary school teachers in Tabriz city during the academic year of 2023. The selected teachers were then divided into two groups of 20 individuals, matched in terms of work experience and educational qualifications, and randomly assigned to either the control or experimental group. Members of the experimental group received weekly positive spiritual therapy intervention sessions for ten sessions, each lasting 90 minutes. All subjects completed research tools, including the job involvement scale and job satisfaction questionnaire, three times: pre-test, post-test, and six months later. Data were analyzed using Mixed Analysis of Variance in SPSS 24. Results: The findings revealed that positive spiritual therapy intervention significantly affected job satisfaction and burnout. Furthermore, results from the follow-up phase indicated that the effect of spirituality-based positive education on satisfaction remained stable, while the effect on job burnout was not as consistent during the follow-up phase. Conclusion: Based on the findings, it is recommended to develop and provide spirituality-based interventions for teachers to enhance satisfaction and reduce job burnout.