خلاصة:
کتابت و هنرهای وابسته به آن از مهم ترین میراث فرهنگی ایرانیان است که قدمتی بلند مدت در تاریخ ایران دارد. سابقه این رشته به ایران پیش از اسلام بازمیگردد. اگرچه ایرانیان سابقه طولانی در آموزش و پرورش هنرمندان در این رشته داشتهاند و در سالهای اخیر آموزش دانشگاهی آن به صورت نوین» دستاوردهای درخشانی داشته استء اما در این فرایند آموزشی نیز با کاستیهایی روبهرو هستیم که از جمله آن میتوان به عدم وجود الگویی نظاممند و متناسب با زمانه و البته به روز و اعمال شیوههای آموزش با رویکرد سلیقهای در انتقال دانش آشاره کرد. هدف اصلی پژوهش شناسایی و آسیبشناسی الگوهای انتقال دانش کتابت و نگارگری در دانشگاه سوره می باشد. روش پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و براساس ماهیت توصیفی- تحلیلی می باشد و اطلاعات به روش پیمایشی جمع آوری شده است. پس از تبیین ابعاد اصلی آموزش کتابت و نگارگری و نظرسنجی از دانشجویان این رشته» از طریق نظریه نوناکو و تاکوچی با بهره گیری از مدیریت دانش حلزونی ( SEIC) شکاف الگوی آموزشی مشخص خواهد شد. جامعه آماری شامل دانشجویان دهه نود دانشگاه سوره می باشدء نمونه گیری هدفمند و تحلیل کیفی بر اساس داده های کمی منتج شده از روش علمی (SPSS) صورت خواهد پذیرفت. انتظار می رود یافته های تحقیق نشان دهد که همبستگی میان چهار مرحله دانش آفرینی بر اساس رویکرد نظری انتخاب شده شامل: جامعه پذیری»بیرونی سازی» ترکیب و درونی سازی بتواند سبب کارآمدبودن هرچه بیشتر آموزش باشد.