خلاصة:
هدف از این پژوهش، کاوش چارچوب جایگاه معلمان در نظام برنامهریزی درسی ایران است. در این زمینه, بر اساس طرح کیفی, ابعاد و
مراحل جایگاه معلمان در برنامهریزی درسی, با استفاده از ابزار مصاحبة باز و نیمهساختارمند انجام شده و برای ارزیابی روایی و پایایی مطالعه
از چهار معیار اعتبارپذیری» انتقالپذیری» اطمینانپذیری و تاییدپذیری استفاده شده است. روش نمونهگیری هدفمند است و بررسی بر
اساس اشباع نظری با متخصصان, مدیران برنامهریزی درسی در سازمان پژوهش و معلمان شهر تهران با معیار داشتن تجربه در برنامهریزی
درسی شکل گرفته که در پایان مصاحبهها به ۳۰ نفر رسیده است. دادههای بهدستآمده با نرمافزار Nvivo از طریق فن تحلیل مضمون
تحلیل و برای اعتباریابی دادههای کیفی از روش همسوسازی نتایج حاصل از شبکة مضامین و تحلیل اسناد استفاده شده است. نتایج نشان
میدهد که معلم مهمترین عنصر در موفقیت برنامههای درسی است. در عین حال جایگاه معلمان در برنامهریزی درسی امری سهل الوصول
نیست؛ بلکه موضوعی تخصصی است و با موانعی مانند ایجاد وظیفة اضافی برای معلمان وعدم تخصص آنها روبهروست؛ اما ارتقای عملکرد
تحصیلی دانشآموزان باعث میشود که غلبه بر موانع فوق ارزشمند شود. همچنین نتایج حاصل از این پژوهش نشان میدهد جایگاه معلمان
دارای ابعاد طراحی» تدوین» اجراء ارزشیابی و بازنگری بوده و هریک دارای مولفههای گوناگونی است که در یافتههای پژوهش نیز بررسی و
بدانها اشاره شده است.