خلاصة:
بازی ها بویژه بازی های فکری، خلاقیت کودک را افزایش می دهد و ،یعنی بهره گیری غیر معمول از وسایل اطراف بدون تاثیرگیری از عقاید دیگران. والدین نباید تعیین کننده ی نوع و شیوه ی بازی باشند. بلکه بهتر است شرایط سالم بازی را فراهم و خود به عنوان همبازی شرکت کنند و اجازه دهند تا با قدرت خود بازی را اداره کند.جذابیت بازی ها، نظارت نداشتن والدین، تجربه لحظات هیجان انگیز، تنهایی و عدم خودنظارتی از جمله افراطگری در انجام بازیهای هستند. گرچه بعضی از کودکان در مراحل اولیه بازیها، به ویژه در سبکهای خشونتآمیز، شاید به دلیل ترس و استرس از بازی رویگردان شوند، ولی به مروز زمان نسبت به آن عادت و
وابستگی پیدا میکنند. از آنجا که کودک حساسترین مراحل رشد را در محیط خانه سپری میکند، محیط مناسب خانوادگی، شیوه و نگرشهای صحیح فرزندپروری در رشد و شکوفایی سهم مهمی ایفا میکند. اساسا پرورش عنصر انگیزشی باید در بستر خانواده صورت گیرد. زیرا مستعدترین محیط برای شکل دهی آن محیط کلامی و نظام تربیتی و رفتاری خانواده است. خانواده باید به موضوع کلیدی نقش بازی در رشد کودکان بسیار توجه داشته باشند. بازی بهترین شکل فعالیت طبیعی هر کودک محسوب میگردد . بازی مناسب ترین راه برای بروز و رشد استعداد او به شمار میرود و نقش بازی در رشد کودکان را نمی شود انکار کرد .