نقد مخاطب: مروری بر نمایشگاه محمد علی نبی اسدی در نگارخانه سعدآباد مقدمة ومراجعة

"دنیای شخصی نقاشی‌های او که از نوعی ارتباط وهم‌انگیز بین انسان و حیوان‌هایی ساده شده اما چند وجهی(گاه شبیه گاو گاه شیر و گاو حیوانی تلفیقی) به دست آمده که فضایی شدیدا خیالی و اسطوره‌ای داشتند،در مرحله بعدی کارهایش، (به تصویر صفحه مراجعه شود) خط نوشته فارسی به عنوان عنصری صرفا بصری آشکار می‌شود،در اینجا انتقال مفهوم و خوانده‌ شدن مطلب مطرح نیست. نادیده گرفتن کلمه«قصه»از عنوان این اثر خدشه‌ای بزرگ بر آن است،چرا که مخاطب دیگر با روایتگری‌های چند زمانه‌ای که در این‌ نقاشی و در اثر مولانا جلال الدین بلخی مهمترین نقش را داشته است مواجه نخواهد شد. این انرژی در حال حرکت چشم را دچار موقعیتی می‌کند که لکه‌های طوطی‌وار و سبز رنگ چنان پاره پاره به نظر می‌رسند که گویی هر لکه نشان از طوطی دیگری است. توده سیاه(بازرگان)چه در تصویر و چه در موضوع‌ همچون واسطه‌ای است میان این رتف و برگشت از اصل به بدل(پیغام طوطی به طوطیان‌ هندوستان."