خلاصة:
همراه با عصر محصولات الکترونیکی دیجیتال و روند سریع تغییرات در این حوزه،
شرکتهای تولید کننده، برای حفظ برتری تجاری خود و افزایش سودآوری، به تولید انواع
کالاهای خوش آب و رنگ و روزآمد با موادی شیک و پرزرق و برق و در عین حال شکننده، با
استفاده از مواد ارزان قیمت روی آوردهاند. بدین ترتیب، برخلاف محصولات الکترونیکی
دهههای پیشین که با عمری طولانی، قطعات یدکی و ضمانت تعمیر به مشتری همراه بودند،
امروزه ما شاهد موجی از انواع کالاهای با عمر کمتر از 6 ماه هستیم که به زودی از
رده خارج شده و به زباله دانی انداخته میشوند. اما نکته حائز اهمیت این است که این
کالاها دارای مقادیر فراوانی از انواع فلزهای سمی و مهلک نظیر سرب، کادمیوم، جیوه،
کرومیوم و باریوم هستند که به دلیل فقدان قوانین مربوط به بازیافت این محصولات،
عمدتا روانه آب و خاک و طبیعت میشوند. لذا باید این زبالههای عصر مدرن را بمب
ساعتی در حال انفجار دنیای امروز دانست.
ملخص الجهاز:
"بدین ترتیب، برخلاف محصولات الکترونیکی دهههای پیشین که با عمری طولانی، قطعات یدکی و ضمانت تعمیر به مشتری همراه بودند، امروزه ما شاهد موجی از انواع کالاهای با عمر کمتر از 6 ماه هستیم که به زودی از رده خارج شده و به زباله دانی انداخته میشوند.
اما هنگامی که شرکت «سونی» در سال 1957 میلادی، رادیوهای تیآر 63 را روانه بازار آمریکا نمود، رادیوهای ترانزیستوری به یک کالای غیرقابل تعویض تبدیل شدند، چرا که سطح دستمزد نیروی کار بسیار بالا بود و بسیار زود، این دور ریختن کالاهای الکترونیکی، همراه با سیل واردات رادیوهای ژاپنی ارزانقیمت آغاز گردید.
نسل دوم تلفنهای همراه (به عنوان مثال) برای یک طول عمر 5 ساله طراحی و ساخته شده بودند، اما زمانی که مشخص شد، آنها پس از 18 ماه باید کنار گذاشته شوند، تولیدکنندگان با پایین آوردن استانداردها و کاستن از هزینههای تولید، به عرضه مدلهای جدیدی از این تلفنها روی آوردند."