ملخص الجهاز:
"گفتنی است که در میان این مراسم، میانپردههای فارس مانندی به نام ساروگاکو اجرا میشد؛و بدین ترتیب دو شکل نمایشی در کنا هم به وجود آمدند که میتوان آن را مشابه به وجود آمدن همزمان تراژدی و کمدی در یونان دانست.
جالب اینکه این اصل،در مورد مکان اجرا نیز رعایت میشود،به طوری که در انتهای چپ صحنهء نو،پلی باریک وجود دارد که به اتاق آینه(محل تعویض لباس و به چهره زدن ماسکها)متصل است.
در نوی خدایان،خدا (god) نقش اصلی(شیته)است که در جهان انسانها ظهور میکند و اغلب به خاطر آنکه اغلب از افسانهها و اسطورههای مشخصی گرفته شدهاند و فاقد جذابیتهای دراماتیکاند،امروزه معمولا کمتر اجرا میشوند.
تقریبا تمامی نمایشهای نوی جنگجویان به شکل نوی اشباحاند؛بدین ترتیب که شیته در ابتدای نمایش،از جنگی در گذشته خبر میدهد و در قسمت دوم آن را اجرا میکند و به این میماند که زمان و مکان از منظر مرگ دیده میشوند.
پل نیز به عنوان ارتباطدهندهء این مکان مقدس با صحنه،بسیار مهم است؛چراکه وقتی شیته در نقش خدایان و ارواح و یا نقشهای مقدس دیگر از جهان ماورا به صحنه میآید،از پل میگذرد که در حکم ارتباطدهندهء جهان مادی با جهان فراطبیعی است.
جالب آنکه پردهای که در جلوی در آویخته شده است پنج رنگ دارد که نماد پنج عنصر طبیعت و ماده است و در عین حال میتوان آن را با پنج دستهء نمایش نو نیز مرتبط دانست.
این ویژگی در معماری سقف صحنهء نو نیز دیده میشود و بدین ترتیب تماشاگر یک بینندهء صرف خارج از جهان نیست؛بلکه تمامی مکان نو،چه صحنه و چه محل تماشاگران یکی است و تماشاگر نیز در خلق نو سهیم است."