برای یک میخک طلایی مقالة

از خصوصیات کار او این است که بیشتر مردم ساده و عامی را به عنوان قهرمان‌ اثر خود انتخاب می‌کند. بعضی از مسائلی که شاعران‌ و رمان‌نویسها در ایام گذشته به‌ آنها اندیشیده بودند،از پیاده‌ روهای متحرک گرفته تا موشکهای‌ سرگیجه‌آور،همه تحقق یافته بودند و پاره‌ای دیگر هنوز تحقق نیافته‌ بودند مردم در قطبها و در«صحرا»، زراعت می‌کردند. راه‌ پیمایی به روی ماه انجام گرفته بود و کرات دیگر نسبت به کنجکاوی‌ بیپایان ساکنان زمین،فاصله‌شان‌ کمتر می‌شد. از نصف‌النهارها می‌گذشتند،ولی‌ از همهء اینها زیباتر،این بود که‌ بچه‌ها دیگر نمی‌مردند. برای مردم آن روزگار افتخاری شده بود که می‌توانستند بگویند:بچه‌های ما زنده‌اند، بچه‌های ما زندگی می‌کنند،ما به‌ آنها زندگی داده‌ایم و چیزی را که‌ به آنها داده‌ایم،یعنی چشمهای‌ سالم،قلبهای بی‌عیب،اندام درست‌ و اطمینان استفاده از این گنجها را برای آنها حفظ خواهیم کرد. در پایان ژوئیهء آن سال بود که مردم باخبر شدند که یک‌ کودک پاریسی را تبی ناشناخته‌ رنجور کرده است. این مقاله توضیح می‌داد که‌ «لئوپولد-پ»-کودک بیمار-مدتی‌ طولانی به وسیلهء پروفسور روبنسون‌ و اکیپ او در مرکز بهداشت ملی‌ فرانسه مورد معاینه قرار گرفته‌ است. دیگر در میلان و نیز در نیویورک‌ اخبار شش‌ستونی با این عناوین‌ چاپ می‌شد: تب باز هم شدت یافت. معلم تصریح کرد که لئوپولد در مورد این میخک طلایی سئوالهای‌ بسیاری کرد. آخرین راه‌حل این بود که‌ گل را بیابند و به دست او بسپارند. آنها می‌گفتند که بذر این میخک طلایی زمین را ترک کرده‌ است. در پایان ماه اوت،لئوپولد دیگر بسیار ضعیف شده بود.