ملخص الجهاز:
"4-کودک نباید پس از هر رفتار مطلوب انتظار گرفتن پاداش داشته باشد و به صورت یک طلبکار برای تشویق شدن در آید: تو بندگی چون گدایان به شرط مزد مکن که خواجه خود روش بندهپروری داند برای این منظور،پس از تثبیت رفتار، بهتر است که از تقویت متناوب استفاده شود.
بدین معنی که هرچند وقت یک بار کودک را مورد تشویق قرار دهیم و بهتر است که این تشویق به صورت غیر منتظره و ناگهانی باشد مثلا کودکی که دروغگویی را ترک کرده و راستگو شده است لازم نیست پس از گفتن هر سخن راست تشویق شود بلکه اگر گاهگاهی برای راستگوییش مورد تشویق قرار گیرد،کافی است.
12-تشویق زمانی مفید خواهد بود که رفتار فرد را تقویت کند و باعث افزایش رفتار مطلوب و پیشرفت دانشآموز شود و در غیر این صورت اثری در تقویت آن رفتار ندارد مثلا اگر به دانشآموزی که نقاشی زیبایی کشیده،فقط بگوییم،آفرین!ممکن است پیشرفتی در کارش حاصل نشود بلکه باید دربارهء آن نقاشی از او سئوال کرد و ضمن تشویق او از او بخواهیم که نقاط ضعیفش را برطرف کند و در تکمیل نقاشیاش به او کمک کنیم و اعتماد به نفس را در او تقویت نماییم.
15-اگر به کودک یا دانشآموزی قول دادیم که در مقابل انجام دادن کار مطلوبی و یا انجام ندادن کار ناشایستی او را تشویق خواهیم کرد،حتما بلافاصله پس از انجام کار مطلوب و یا ترک کار نامطلوب از طرف کودک،به قول خود عمل کنیم و تشویق را انجام دهیم در غیر این صورت کودک یا دانشآموز اعتماد خود را نسبت به ما از دست میدهد و به وعدهها و قولهای آیندهء ما اعتنا و التفاتی نخواهد کرد."