از تجربه های تکراری زمینیان مقالة

"»(ص 77) نویسنده به قدری با قالب‌های«توضیحی»خوگرفته که هر چه می‌کوشد بنا به رعایتهای داستانیافکار فمنیستی خود را پنهان کند باز آنها را از زبان این وآن و حتی«حبیب»شعار می‌دهد:«خیلی وقت استاعتقاد پیدا کرده‌ام دنیا روی انگشت کوچیکه زن‌ها می‌چرخد»(ص 140) شادی صدر با این شیوۀ اندیشه و پرداختمی‌کوشد طرح زندگی«حمایل»را تبدیل به یک رمانبکند و در این راه تمام هم و غمش صرف اثبات حقانیتافکارش و پیشبرد«گزارشی»طرح رمانش شده است. او،مادر موروثی تمامزمین بود و تمام زمین یعنی تمام تجربه‌های زمینیان»(ص آخر) اگر شادی صدر طی رمان حرف و احساس خود را بهنمایش گذاشته بود،آیا باز دلیلی داشت که آن را آنقدرصریح و پوست کنده در آخرین سطرها بیان بکند؟!نکتۀ دیگر اینکه نویسنده در صفحۀ پیش از آغاز رمانمی‌نویسد: «در گورستان می‌رفتیم و سنگ قبرها را می‌خواندیمبه گوری تنها رسیدیم و خواندیم: -حمایل؟!-نام مادرم بود..."