نجواهای نومید کننده مقدمة ومراجعة

من احاس می‌کنم عاشق بدبخت حت یقادر نیست از این کنار آمدن بهره‌ای ببرد و عجبا که او حوزه داستان عاشقانه هم نیست. او چیزی دیگر است که شباهت تامی به دیوانگی دارد و بی‌جهت نیست که می‌گوییم فلانی دیوانه‌وار عاشق است و از دیدگاه عاشق داستان عاشقانه به کلی محال است. دوراس اینبار شرح حالش را نومیدانه نجوا می‌کند تا محتاطانه از هزار توی این سفرنامه عاشقانه و خاموش بگذرد، سفرنامه‌ای که مرز معصومیت و توحش در آن چنان به هم نزدیک است که گاه اینطور می‌نماید د رحین حادثه‌ای(مغازله-خشونت)در هم تداخل کرده‌اند. در عمق جهان بینی دوراس آدم‌ها گروهی مختار ازلی(مادر)و دسته‌ای دیگر مجبور ابدییند (دو برادر). در این رمان نثر دوراس به شکلی حرفه‌ای پیش پا افتاده است(سهل و ممتنع)و رفتار کلمات با هم به گونه‌ای است که انگار هر کلمه، بی‌وقفه کلمه بعدی را نفی می‌کند تا در نهایت این زنجیره انکار.