هول ها و تردیدها مقدمة ومراجعة

از هشت داستان این مجموعه که به شیوهء اول شخص‌ روایت شده است،راوی شش داستان آن زن و دو داستان‌ -با چتر بسته زیر باران و زیر درخت گل اشرفی-مرد است. از نظر معنایی و حال و هوای مسلط بر جهان این‌ داستان‌ها،ویژگی مشترکی که در اغلب آنها دیده‌ می‌شود،رنجی است که زنان به دلایل مختلف‌ می‌کشند از جمله:روابط مسلط بر جامعه،جهلی که‌ غالب زنان در آن نگه داشته شده‌اند و فرهنگی که از دیرباز جایگاه و سهمی خاص برای آنان تعیین کرده‌ است،پس زمینهء این داستان‌ها کاملا بومی است و نشان‌ از آداب و رسوم و آیین‌های ریشه‌دار همین مرز و بوم‌ دارد،تا بیان کنندهء هویت داستان‌نویسی امروز ایرانیان‌ باشد و بر آن پندار غلطی که تصور می‌کند داستان خوب، از نظر ساخت می‌بایست لزوما گرته‌برداری از داستان‌های غربی باشد،خط بطلان بکشد. »که گذشته از آن که‌ عبارت با ذهن راوی همخوان نیست،در عین حال‌ آشکار نیست که نرم خاک‌ها باز نمی‌شود،یا در؟ می‌دانیم که در نوشتن داستان،نباید تصور کرد که‌ هر نثر زیبا و پاکیزه می‌تواند در خدمت حال و هوای‌ داستان باشد،بلکه درست‌تر آن است که این نثر در خدمت فضای داستان و همخوان با سایر اجزاء آن به‌ خصوص ذهنیت شخصیت‌ها باشد و توانایی این‌ ذهنیت‌ها را در نظر داشته باشد. از سوی‌ دیگر تنها پس از گذشت چند صفحه از داستان است که‌ آشکار می‌شود راوی به ثبت خاطره مشغول است و در حال نوشتن کل ماجراست. ابهام تصنعی پایان داستان هم(ماجرای پنهانی‌ که میان راوی و مخاطبش وجود دارد)عمدتا از نظرگاه‌ اول شخص ناشی شده است و اگر نظرگاه سوم شخص‌ محدود به ذهن بود،تا حدی مسئله حل می‌شد.