عریضه - مجلة کتاب ماه ادبیات الأدب والفن

جسارت است اما چه کسی می‌داند چند سال بعد درچه موقعیتی قرار می‌گیرد؟باورتان نمی‌شود بنده درگذشته،چیزی نمانده بود که سلمانی بشوم؟این راتاکنون به کسی اعتراف نکرده‌ام. در این سالها همان طور کهمستحضرید به دلیل جدیتم در کار و تفقد مقامات،ترقی کردم و به معاونت خدمات پشتیبانی رسیدم. اولفکر کردم شاید تنبیهی یا توبیخی در کار است اما بهمحض ورود،تا ظاهر اندیشمندانه ایشان را دیدم،دریافتم قضیه از جنمی دیگر است(آخر ما هم به دولتیسر شما،نویسنده هستیم و به یک نظر این نکات رادر می‌یابیم)آنگاه که در کنار پرونده‌های مقابلشاننسخه‌ای از شماره‌های گذشته نشریه ندای بیدای رادیدم،فکر کردم شاید لاطائلات بنده نظر ایشان را جلبکرده است. اما باز عقل ناقص بنده قضیه را درست در نیافته بود. ممکن است خاطر مبارک را از زیاده گویی‌های خودمکدر کرده باشم،اما با آن پرونده سنگینی که برای مندرست کرده‌اند،کنترل زبان و قلم،از دستم خارج شدهاست و می‌خواهم حال که در حال فرو افتادن درحضیض ذلتم،هیچ نکته‌ای را فرو گذار نکرده باشم و ازطرفی همۀ این سخنان،پیش زمینۀ آن ماجرای اصلیهستند که کمابیش در جریان آنید.