ملخص الجهاز:
"برای مثال،بخش مهمی از فنون اطلاعاتی و دسیسهگری،که به دوران جدید انتقالیافت،حاصل تجاربی است که از سده توسعهطلبی امیر تیمور گورکانی از شرق به غربو جنگ با بایزید اول و قتل او(1400-1403)،3شورش شیخ بدر الدین-قاضییهودی تبار اهل سماون-و همدستان یهودی او در زمان احیای دولت عثمانی به دستسلطان محمد اول(چلبی)،4اتحاد کانونهای دسیسهگر غربی با دو داماد اشرافیت ساقطشده بیزانس-اوزون حسن آق قویونلو و ایوان سوم مسکوی-بر ضد عثمانی(نیمه دومسده پانزدهم میلادی)،5مهاجرت حدود بیست هزار یهودی از شبه جزیره ایبری بهعثمانی(اواخر سده پانزدهم و اوایل سده شانزدهم میلادی)،6پیدایش موجẒ-و بعدا در ازای پرداخت غرامت سنگینی آزاد شد.
رخ میداد،1نفوذ در دربار و حرمسرای عثمانی و دسیسه بر ضد شاهزادگان و نخبگانشایسته و اصلاح طلب و قتل ایشان،مانند مصطفی(1553)2و بایزید(1562)3پسرانارشد سلیمان قانونی،و زرایی همچون ابراهیم پاشا(1536)4و محمد سوکولی(1579)5که مخالف دسیسههای جنگ افروزانه بر ضد ایران بودند،ترویج فساد مالی درمیان نخبگان سیاسی عثمانی از حوالی نیمه سده شانزدهم میلادی،6استقرار یک کانوناطلاعاتی مقتدر و به غایت دسیسهگر در دربار و حرمسرای عثمانی که با کانون مشابه درانگلستان عصر الیزابت کاملا همبسته بود،7انعقاد پیمان نظامی انگلستان با عثمانی برایتأمین تسلیحات مورد نیاز در جنگ با ایران(1579)8سلطه بر ضرابخانه و مالیه عثمانیو آغاز سیاست تعدیل مالی(1581)که ارزش پول این کشور را به شدت کاهش داد ونارضایتی و شورش ینگی چریکان(1583)و سپاهیان(1600)را سبب شد،9وسرانجام ظهور شابتای زوی و پیدایش فرقه دونمه در عثمانی(1665-1676)،حوادثیهستند که میتوان در چارچوب«استراتژی دفع خطر عثمانی»و تلاش برای فروپاشیدناین دولت در سدههای پانزدهم،شانزدهم و هفدهم میلادی مورد مطالعه قرار داد."