ایران و بازارهای سرمایه بین المللی مقالة

وجود بدهی‌های کلان،عامل اصلی بروز بحران در کشورهای جنوب شرقی آسیا نبود بلکه‌ این بحران از ساختار نامطلوب مالی-مدیریت‌ ناصحیح منابع-عدم انعطاف‌پذیری نظام ارزی‌ جهت مقابله با کسری تراز پرداختها و شرایط نامساعد خارجی نشأت گرفت،لذا کشور ما که‌ همواره علاوه بر عدم تخصیص بهینه منابع‌ داخلی موجود به جریان سرمایه‌گذاری،با کمبود منابع خارجی نیز مواجه بوده،لازم است تا با استفاده از تجارب این کشورها و با تنوع‌ بخشیدن به ابزارهای مالی و ورود به بازارهای‌ سرمایه بین المللی،راه را برای نیل به هدف عدم‌ وابستگی به درآمدهای نفتی و استفاده از ظرفیت‌ بالقوه رشد اقتصادی،هموار سازد. مواجهه دولت ایران با بحران بدهیهای‌ خارجی طی سالهای 72 تا 1374،همراه با شوکهای کاهش قیمتنفت،لزوم حرکت اقتصاد ایران به سوی کاستن از وابستگی به درآمدهای‌ نفتی را مطرح می‌سازد و در این راستا، تنوه بخشیدن به ابزارهای مالی قابل استفاده مثل‌ انتشار اوراق قرضه بین المللی و مدیریت صحیح‌ به کارگیری از این ابزار در جهت جلب و حمایت‌ منابع مالی خارجی برای اجرای طرحهای‌ توسعه‌ای،زیربنایی،اقتصادی و تولیدی؛ همان‌طوری که در برنامه‌های اول و دوم و طرح‌ ساماندهی اقتصادی کشور نیز مورد تاکید قرار گرفته است.