سرمقاله: به نامی که جان جهان است و جانان ما: بهار و تئاتر و شادمانی ها افتتاحية

"سر مقاله‌ به نامی که جان جهان است و جانان ما بهار و تئاتر و شادمانی‌ها (به تصویر صفحه مراجعه شود) 1 بهار رسید و سرانگشتان نوازشگر باران فضای دودآلود پایتخت را طراوتی دیگر بخشیدند،بارانی که نعمت است و حیات‌بخش؛و اهالی تئاتر پس از تعطیلات‌ دلنشین نوروزی قبراق و سرحال خود را برای سالی پربال،سالی مالامال از اجراهای‌ تئاتری آماده می‌کنند. خنداندن خود بدل به رسالتی گشته است بس خطیر،وظیفه‌ای چنان دشوار که گاه‌ اشک را به چشمان می‌آورم و ما نیز آموختیم که حتی پژوهش در این عرصه نیز،چون‌ آفرینش لحظه‌های شاد،آسان نیست. سردبیر به نامی که جان جهان است و جانان ما باران اشک می‌بارد و استاد رفته است (به تصویر صفحه مراجعه شود) بهار امسال چشمان ما نیز بی‌نصیب نیست و باران اشک‌ها امان نمی‌دهد."