ملخص الجهاز:
نویسنده در هر بخش نگاهی دارد به شرایط اجتماعی-سیاسی دوران شاعر و به شیوهء تاریخ ادبیاتنویسی قدیم،ابتدا اوضاع و احوال زمانهء شاعر را مشخص میسازد و انعکاس آن بر شعر شاعر را نشان میدهد که البته این نگاه در بخش اول کمرنگتر است.
الف)0231-2331، ب)2331-02531 و پ)0531-7531 که پس از معرفی این سالها از لحاظ سیاسی-اجتماعی،عناوینی را مطرح کرده و به تعریف آنها پرداخته و سپس مؤلفههای آن را در شعر شاعران بررسی میکند.
مهمترین مبحث این بخش،تقسیمبندی شعر به سه عنوان شعر اعترافی،شعر اقناعی و شعر استفهامی است که نویسنده ضمن معرفی این تقسیمبندی و شرح مؤلفههای هریک از انواع شعر و ذکر ویژگیهای آن،شعر زنان را ذیل این تقسیمبندیها با توجه به زنانگی آنها تحلیل و بررسی میکند و دراینباره میگوید:«برای درک ساز و کارها و رویکردهای زبانی و مفهومی شعر زنان در عصر حاضر،در وهلهء نخست شعر شاعران زن را زیر عناوین گفته شده داده است»(ص 331).
عنوان بعدی شاعران متعارف-غیر متعارفنویس(شعر اقناعی) است که بعضی اشعار کسانی چون نیما یوشیج و فروغ فرخزاد ذیل آن قرار میگیرند.
در اینجا نویسنده چند ویژگی خاص شعر فروغ فرخزاد را توضیح میدهد و سپس زندگی و زنانگی را در شعر شاعران شعر اقناعی بررسی میکند و در این بررسی نشان میدهد که بعضی از آنها چگونه گرد کلیشه را از تغزّل زدودهاند و رویکردی آمیخته به طنز پیدا کردهاند و چگونه تعابیر دیگری از عشق و تأویلهای دیگری از مادرانگی دارند و از حدیث نفس فاصله گرفتهاند و بر سوز و گدازهای عاشقانه و اشک و آههای شبانه خط کشیدهاند و مردسالاری را به چالش کشیدهاند و از اندوه زن بودن سرودهاند.