ملخص الجهاز:
"و به نظر تاریکی سینما برای تماشاچیان و تمام کسانی که بهطور کامل با فیلم درگیر هستند بسیار ضروری است:ما تملک ذهن و بدنمان را از دست میدهیم،کاری را در تنهایی انجام میدهیم و به جهان-فیلم متصل میشویم.
این که فیلم واقعیت را میگیرد و دوباره شکل میدهد آنقدر روشی منحصربهفرد است که به نظر،تماشاچیان به دنبال این تأثیر هستند.
از نظر اسوالد پودوفکین،مسأله اصلی درک فیلم به عنوان هنر این است:«بین وقایع طبیعی و نمایش آنها روی پرده سینما تفاوتی آکار وجود دارد.
از یک جهت دنیایی که به وسیله فیلم گرفته میشود بلافاصله دگرگون میشود،اما از طرف دیگر ممکن است این طور استدلال شود که این فقط یک تکه سینماتیک مشخص از دنیایی است که نشان داده میشود و وقتی دوربین فیلمبرداری کار میکند،نوع مشخصی از واقعیت-مثل دنباله ستاره دنبالهدار-دوربین را به سیاق خودش به پیش میراند.
از نظر کاول سینما راجع به هنرمندانی است که تصاویر واقعیت را به بهترین شکلی که ماتوانند،دوباره سازمان میدهند:فیلم رشتهای از«تصاویر دنیای اتوماتیک»است که به وسیله«دستاوردهای هنرمندانه فرم، ژانر،نوع و تکنیک»اهمیت پیدا کرده است؛ هنرمند فیلمساز به سادگی این«آفرینشهای خودانگیخته»را به بهترین شکل خلاقانهای که توانسته است کنترل کرده و آرایش داده است.
از نظر کاول شاعرانگی فیلم«آن چیزی است که اتفاق میافتد تا چنان برجسته شود و[با آن]مخالف شود و مرتب شود که به طرق مختلف تأثیر بگذارد و به وسیله تصاویر متحرک دوربین جابهجا شود و بعد روی پرده نشان داده شود».
شاید لذت ما از تجربه فیلم ناشی از آرزوی ما برای بودن به عنوان قسمتی از یک جهان کامل باشد که به وسیله یک«ذهن کامل»خلق شده است."