گفت و گو: رنگ هایی که شنیده می شوند محادثة ومقابلة

"در تمامی کارهایش حسی از صدا و حرکت وجود دارد که‌ ناشی از مسیری است که او تصوراتش را با آن تجریدی‌ و یک گستره بزرگ رنگی را برای کشاندن موضوعاتش به‌ زندگی ایجاد می‌کند. این بخصوص در جایی مشخص‌تر می‌شود که بنی‌صدر از رنگ‌های معمول نقاشی‌های مذهبی‌ اروپایی استفاده می‌کند و به این تصاویر نوعی تابش الهی‌ می‌دهد که با کشمکشی،که اغلب به تصویر می‌کشد،در کنتراست است. کارهای شش-هفت سال پیش شما را که‌ می‌بینیم،می‌توانیم نوعی از ارینتالیسم را در آنها تشخیص دهیم؛این که کار شما در آثار اخیر یک جهش ناگهانی داشت،خیلی جالب‌ است! خودتان چه نظری دارید و اگر این‌طور فکر می‌کنید،چه‌طور می‌توان این انرژی را کنترل کرد؟ شخصا فکر نمی‌کنم آنها دکوراتیو باشند؛اما می‌توانم‌ بفهمم،با توجه به یک سری کارهایی که چند سال‌ پیش ساختم،کسی چنین تصوری داشته باشد. دربارهء هنر حال حاضر ایران چه نظری‌ دارید؟ فکر می‌کنم،هنرمندان در ایران از هنر به عنوان سلاحی‌ برای رساندن صدای‌شان به دنیا استفاده می‌کنند؛و هدف‌ هنر همین است."