مجله کلینیک دائمی آتیه: اوتیسم: اختلالی ورای تصور ما مقالة

"مهمترین مساله‌ای که مردم در هنگام روبرو شدن‌ با افرادی که مبتلا به اختلال در خود ماندگی(اوتیسم) هستند پیدا می‌کنند،کمبود دانش در مورد این اختلال‌ است. کودکانی که مبتلا به یکی از اختلالات‌ طیف در خودماندگی تشخیص داده می‌شوند،به شروع‌ سریع و موثر درمان نیاز دارند و در کار درمانی آن‌ها نباید به هیچ‌وجه تعلل کرد. روند تشخیص اوتیسم به‌طور معمول روند شناخت اختلالات طیف‌ در خودماندگی به صورت زیر است: 1)والدین متوجه تفاوت کودک خود با کودکان دیگر و حضور ویژگی‌های خاص در او می‌شوند. اطلاعات اندکی در مورد تاثیرات درازمدت‌ داروها بر روی اشخاص اوتیستیک وجود دارد،از آنها باید فقط در موارد نشانه‌های خاص استفاده کرد نه‌ صرفا برای سر به راه کردن کودک یا رفع اضطراب از والد یا پزشک. باتوجه به اینکه پژوهش‌های مختلف،به مشکلات‌ ساختاری و کارکردی سیاری در مغز کودکان مبتلا به اختلالات طیف در خودماندگی اشاره کرده‌اند،به‌ کار بستن درمان‌هایی که بتواند به صورت مستقیم‌ کارکرد مغز را آماج خود قرار دهد،منطقی و مفید به نظر می‌رسد."