خلاصة:
هدف از انجام این تحقیق بررسی ارتباط بین فعالیت بدنی با تحلیلرفتگی شغلی و انگیزه پیشرفت در کارشناسان ورزشی سازمان تربیتبدنی جمهوری اسلامی ایران میباشد.روش تحقیق این پژوهش از نوع همبستگی-مقایسهایی است.جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه کارشناسان ورزشی سازمان تربیتبدنی به تعداد 571 نفر میباشد که به علت محدودیت تعداد،تمامی آنها بهعنوان نمونه آماری انتخاب شدهاند.ابزار اندازهگیری این تحقیق شامل پرسشنامه فعالیت بدنی بک، پرسشنامه تحلیلرفتگی مسلش و پرسشنامه انگیزه پیشرفت هرمنس میباشد.اطلاعات بهدست آمده از(280)پرسشنامه جمعآوری شده،با استفاده از روشهای آماری توصیفی و استنباطی Fṣt ،توکی،ضریب همبستگی پیرسون ورگرسیون چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نتایج بهدست آمده نشان داد که میانگین فعالیت بدنی و نمره انگیزه پیشرفت آزمودنیها بالاتر از حد متوسط و میزان تحلیلرفتگی نزدیک به نیمی از کارشناسان ورزشی سازمان در حد متوسط بود. نتایج نشان داد،بین فعالیت بدنی و مولفههای آن با تحلیلرفتگی شغلی همبستگی معنادار منفی وجود دارد (P>0/05) و متغیر نمره کل فعالیت بدنی و مولفه اوقات فراغت توان پیشبینی(27)درصد از میزان تحلیلرفتگی را دارند.همچنین بین فعالیت بدنی و تحلیلرفتگی با انگیزه پیشرفت در سطح (P>>0/05 ارتباط معنادار وجود نداشت.در مجموع نتایج تحقیق نشان داد که فعالیت بدنی و ورزش یک شیوه مفید و موثر در کاهش تحلیلرفتگی میباشد.
ملخص الجهاز:
"اطلاعات بهدست آمده از(280)پرسشنامه جمعآوری شده،با استفاده از روشهای آماری توصیفی و استنباطی Fṣt ،توکی،ضریب همبستگی پیرسون ورگرسیون چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نتایج بهدست آمده نشان داد که میانگین فعالیت بدنی و نمره انگیزه پیشرفت آزمودنیها بالاتر از حد متوسط و میزان تحلیلرفتگی نزدیک به نیمی از کارشناسان ورزشی سازمان در حد متوسط بود.
ازاینرو تحقیق حاضر در نظر دارد ارتباط بین فعالیت بدنی با تحلیلرفتگی شغلی و نگیزه پیشرفت را در کارشناسان ورزشی سازمان تربیتبدنی جمهوری اسلامی ایران مورد بررسی قرار دهد.
رگرسیون چندگانه،ارتباط بین فعالیت بدنی با تحلیلرفتگی (به تصویر صفحه مراجعه شود)بحث و نتیجهگیری براساس یافتههای تحقیق تعداد کارشناسان ورزشی مرد سازمان تربیتبدنی به نسبت 71 در مقابل 29 درصد از کارشناسان زن بیشتر است.
به نظر میرسد کارشناسان ورزشی سازمان تربیتبدنی علی رغم اینکه ساعات زیادی از زمان کاری خود را همچون کارکنان بخشهای دیگر به انجام کارهای دفتری و پاسخگویی به ارباب رجوع میپردازند،به دلیل شناخت علمی نسبت به فوائد جسمی و روانی فعالیت بدنی و همچنین دسترسی بهتر،آسانتر و ارزانتر به امکانات و فضاهای ورزشی متعلق به سازمان،هم در زمان کار از تحرک بدنی بیشتری برخوردارند و هم در اوقات فراغت زمان بیشتری را به ورزش اختصاص میدهند و این شاید یکی از دلایل مهم مغایرت نتایج این بخش از تحقیق با تحقیقات گذشته باشد.
به نظر میرسد وجود میزان قابل توجهی از تحلیلرفتگی عملکردی و عاطفی در کارشناسان ورزش سازمان تربیتبدنی،بیشتر تحت تاثیر شرایط و وظایف شغلی آنان باشد،زیرا حجم بالای تقاضای کار و تعاملات زیاد بین فردی و اکثرا چهرهبهچهره با ارباب رجوع از ویژگیهای بارز این رسته شغلی میباشد."