خلاصة:
در شماره گذشته،وضعیت ایران از لحاظ نوع فناوری موجود در صنایع در فاصله سالهای 1373 تا 1387 با کشورهای در حال توسعه مقایسه شد.همچنین آماری برای مقایسه سهم صادرات کالاهای ساخته شده با فناوری بالا در کشورهای مختلف ارائه شد. در این شماره به جمعبندی و تحلیل آمار و ارقامی که در شمارههای پیش ارائه داده شد،پرداخته میشود.
ملخص الجهاز:
تجربه چند دههای کشور،نشان میدهد که نبود رقابت در اقتصاد سبب شده است که ضرورت اعتلای فناوری در صنعت ایران کمتر احساس شود،اینک به لحاظ تحولات اساسی در پهنه جهانی،دولت میتواند ضمن تشویق و توسعه محیط کسب و کار و رقابت برای فعالان اقتصادی کشور،با بهکارگیری ابزارهای تشویقی و حمایتی از سرمایهگذاریها ترتیبی فراهم آورد تا کارآفرینان صنعت،با پشتگرمی بیش از پیش یه سمت صنایع با فناوریهای بالاتر گرایش پیدا کنند.
وزن و عظمت ارقام در سند فرادستی یاد شده،نشان میدهد که در فرایند ظریف و دشوار تدوین سند توسعه،اعداد و ارقام یاد شده پس از بررسیهای لازم به مثابه اهداف استراتژیک با این فرض توسط کارشناسان انتخاب شدهاند که دولت برای تحقق اهداف یاد شده،ضمن انتظار مشارکت و مساعدت همه جانبه از آحاد جامعه،خود نیز در مرحله گذر تکنولوژیک به منظور جابهجایی و انتقال عنصر فناوری در طیف صنعت از فناوریهای منبع پایه (RB) به طرف فناوری بالا (HT) ،اقدامات زیر را با جدیت دنبال خواهد کرد: *نفوذ دادن فناوریهای پیشرفته در بخش صنعت و معدن و ایجاد صنایع مبتنی بر فناوریهای پیشرفته همراه با ارتقای سطح علمی و فنی کشور در جذب،توسعه،ارتقا و توانمندسازی فناوری با تکیه بر ایجاد توان طراحی صنعتی در بخشهای طراحی مفهومی و پایهای.
هدف از بومی کردن فناوری این است که گیرنده فناوری پس از جذب فناوری و کسب آمادگیهای لازم و ایجاد تواناییهای طراحی،قادر به سازگار کردن فناوری وارداتی با شرایط بومی و تغییر و تطابق فرایندهای تولید محصول،اطلاعات دانش فنی و مدیریت سازماندهی با شرایط جدید باشد.
فعالیتهایی که از طرف بخش صنعت برای انتقال موثر فناوری و نهادینهسازی باید انجام گیرد، به این شرح است: 1.