خلاصة:
یکی از معضلات جدی جوامع غربی و صنعتی، کاهش جمعیت است. اندیشه غربی که مبتنی بر فردگرایی و اصالت لذت است، مسأله باروری و زاد و ولد را به عنوان یک مزاحم جلوه داده است. کودکان، دیگر مورد محبت نیستند بلکه بار گرانی اند که مانع تفریح و لذت بردن بزرگ ترها از زندگی می شوند. جوامع صنعتی با این معضل چگونه برخورد خواهند کرد و آیا راه حل های متصور، فاقد هزینه خواهند بود؟
ملخص الجهاز:
"این مسأله، نه تنها شوخی بردار نیست، بلکه به گونه ای است که دیگر به نگرانی و معضلی برای پژوهشگران بدبین و مهمتر از آن به نگرانی و معضلی برای سازمانهای بین المللی، همچون سازمان ملل متحد و اتحادیه اروپا، تبدیل شده است، به طوری که بررسی این مسأله در محدوده کشورهای صنعتی به چند بخش تقسیم شده است که مهمترین آنها عبارتند از: 1ـ از الان تا پایان سال 2050، جمعیت ایتالیا به 16 میلیون نفر و جمعیت هر یک از کشورهای آلمان و اسپانیا، به 9 میلیون نفر، و جمعیت روسیه به 16 میلیون نفر و جمعیت ژاپن به 22 میلیون نفر کاهش پیدا خواهد کرد.
حال سؤالی که در اینجا مطرح می شود این است که برای حل مشکل جمعیتی در کشورهای صنعتی چه فکری شده است؟ در گزارش ماه مارس سازمان ملل متحده آمده است: کشورهای صنعتی تنها با دو گزینه روبه رو هستند: یا این که با قبول فوری شمار زیادی از مهاجران، رشد منفی جمعیت را جبران کنند که این راه حل، مشکلات سیاسی بی حد و حصر را به وجود خواهد آورد و یا اینکه سن بازنشستگی را افزایش دهند که این نیز به مشکل بیکاری دامن می زند.
برخی از کارشناسان نیز می گویند پیشنهاد سازمان ملل یک مشکل اساسی به همراه دارد و آن این که چطور می توان شهروندان کنونی اروپا را اراضی کرد که با پذیرش این تعداد مهاجر موافقت نمایند و این در حالی است که این شهروندان خود از درصد بالای بیکاری رنج می برند؟ مناطقی که کشورهای صنعتی می توانند از آنها نیازهای خود را به منابع انسانی برطرف نمایند، براساس بررسی های انجام شده، عبارتند از اروپای شرقی، آسیا و جهان عرب و به طور مشخص مصر و کشورهای شمال آفریقا."