چون و چرا کردن با استادان مقدمة ومراجعة

"از این حیث کتاب بهار و نقد ادبی در بین کتاب‌هایی که نویسندهزیر همین عنوان در دو سه سال اخیر دربارۀ خانلری،دشتی،احسانطبری،نیما یوشیج،و فاطمه سیاح منتشر کرده،نمونه است. پارسی‌نژاد باوجود ایرادهای بسیاری که به کار استاد بزرگدانشگاه تهران وارد می‌کند،کارنامۀ او را در نقد ادبی نشان‌دهندۀتحول شخصیت او می‌بیند و می‌گویداو به ضرورت تجدد در شعر ونثر زمانۀ خود پی برده بود اما مأنوسات ذهنی و تربیتی موجب می‌شدکه در حرکت خود به سوی تجدد از حد اصلاح پیشتر نرود. پدرش میرزا جعفر خان محلاتیبرادر حاج سیاح معروف بود که به مدت 45 سال در مدرسۀ زبان‌هایشرقی مسکو زبان و ادبیات فارسی تدریس می‌کرد و مدتی نیزسرپرستی دانشجویان ایرانی را در روسیه بر عهده داشت. پارسی‌نژاد نیز ضمن اشارات عمیق به این نکات،با توجه به نگاهایدئولوژیک خانم سیاح می‌نوسد اگرچه حضور او در سال 1317در دانشگاه تهران برای دانشجویان بسیار مغتنم بود اما تقید او بهمارکسیسم و تعلق او به مکتب رئالیسم سوسیالیستی به تحلیل‌هایانتقادی او از ادبیات آسیب رساند."