ملخص الجهاز:
"تصور میکنم مسئلهای که به طور کلی در این زمینه میتوان مطرح کرد این است که به نظر میرسد تصویرگران(به تصویر صفحه مراجعه شود) تلاش چندانی برای داستانپردازی با تصاویر نکردهاند که این امر به خصوص در برخی داستانها نمود بیشتری پیدا کرده،زیرا مخاطب در حین خواندن داستان،صفحات را ورق میزند ولی در پنج یا شش صفحهای که تشکیلدهندهی قصه هستندفقط چند عنصر محدود و پراکنده و گاه رها در صفحه میبیند که احساس میکند نه تلاش خاصی برای طراحیاش شدهنه به ترکیببندیاش فکر شده و نه اندیشهای برای برقراری ارتباطش با متن و مخاطب.
در واقع یکنواخت بودن رنگ زمینه برای هرداستان و همچنین محدود بودن تعدادرنگهای انتخابی برای زمینهی داستانها در مجموعه،نه تنها از نظر ارتباط با متن برخیداستانها مشکل ایجاد کرده،بلکه باعث به وجود آمدن محدودیت دیگری هم شده است؛یعنیبه نظر میرسد این مسئله امری تحمیل شده از جانب مدیر هنری مجموعه به تصویرگران بودهکه حتی تصویرگر در برخی داستانها نتوانسته تنالیتهی رنگها را تغییر دهد و در فضاهایی کهلازم بوده،آن را کمرنگتر یا پررنگتر کند.
شاید از دید تمام عوامل تولید کتاب از نویسنده تا ناشر،هرکتاب به طورمستقل یک اثر محسوب شود و بتواند به طور مستقل بررسی شود و نیازی به پیدا کردن ارتباط بین مجموعه نباشد،اما وقتی&%17225NKKG172G% (به تصویر صفحه مراجعه شود)نام کتاب را میخوانیم و فقط ظاهر کتابها را میبینیم قطعا به این نتیجهمیرسیم که با یک مجموعه روبهروییم،مجموعهای که با توجه به مسایلمطرح شده در هرزمینه و با وجود تمام نقاط ضعف موجود و به واسطهیهمان نقاط،شاخصههایی دارد که مجموعه را تا حدود زیادی هماهنگ جلوهمیدهد،هماهنگیای که در سطح مانده و به عمق مسئله چندان اهمیتینداده."