Film - مجلة هفت مقدمة ومراجعة

"mliF *ناتالیا گینزبورگ *ترجمۀ آنتونیا شرکا *در یک کلوب سینمایی فیلمی،به نام فیلم،با بازی باستر کیتون دیدم که فیلم‌نامه‌اش رابکت نوشته است. تنها و آخرین حرکت در بیان ترحم به خویشتن،تنها و آخرین تلاش برای پنهان ساختن تصویر خود از خویشتن،برای گم‌گشتن در پسخرد و یادها؛تنها و آخرین التماس از تاریکی،نیستی و مرگ. آن مرد لنگان و تر و فرز،با کاکلی مشکی دور چهره‌ای رنگ‌پریده که لبخندیدرخشان و نرم بر آن نقش بسته بود. قدر مسلمحتی به مخیله‌اش هم خطور نکرد که در فیلم‌های بدی بازی می‌کند چرا که به قدری غرقدر خودپسندی بوده که حتی به خودش هم حقیقت را نمی‌گفته است. تا جایی که می‌دانم باستر کیتون کتاب خاطراتی از خود به جا نگذاشته است. اما او خودش ماند،مهر و موم‌شده در سکوتش،وفادار بهنومیدی بی‌حد و حسابش از این‌که نمی‌تواند به کلام آید چرا که کلام انسانی چه بسیارالکن و فقیر است."