ملخص الجهاز:
"نحوۀ حرکت مردم در فضایهایتفریحی و خرید،جمع شدنها و پراکندهشدنها در جریان امور روزمره در حالی کهفضاهایی چون بازار و بازارچه به پاساژ و راستههای خرید و گردشگاهی به محورهای ترافیکی واتوبانهای شهری و محلههای تجمع و گفت و گو وتبادلات شهری به خلأ و حفرههایی در مناسبات درونشهری تبدیل شده است،و در حالی که فضاهای سبز وطبیعی شهری جای خود را به اشکال بی قواره ومجموعههای سبز مصنوعی و سطوحی داده است که با نامپارک در معرض هجوم انواع حرکتها و اتفاقات قراردارند و بسیاری تحولات دیگر از این دست،تصاویری راترسیم میکند که نمایانگر یک زندگی شهری با مناسباتیآرمان گرایانه نیست و با اصول جامعه شناختی یا اخلاقی ویا مذهبی مطابقت ندارد،بلکه بیشتر به نمایشی شبیه استکه با شروع روز در صحنۀ پر اغتشاش شهر آغاز میشود وشب به پایان میرسد در حالی که میتوان روز بعد عیناتکرار شود و یا نشود.
بخشهای منحصر به فرد شهرهای ژنریک متفقا یکیادگار جهانی آفریدهاند که حاصل پیوند علمی میان برجایفل،کلیسای ساکره کور و مجسمۀ آزادی است:ساختمانی بلند(معمولا بین دویست تا سیصد متر)که درگوی کوچکی از آب غرق شده است در حالی که دانههایبرف و در مناطق نزدیک به استوا،ذرات طلا در آنغوطه ورند؛دفترچههای یادداشتی که جلد چرمی ناصافدارند و صندلهای هیپیها-حتی اگر هیپیهای واقعی رابه سرعت به زندگی متعاریف بازگردانده باشند-توریستها این اجناس را با نگاهی خریدارانه بررسیمیکنند-هرگز دیده نشده که خرید و فروش صورت گیرد-و بعد در غذاخوریهای عجیب و غریبی که در طولبارانداز صف کشیدهاند،مینشینند و شرح کامل غذاهایامروزی را از نظر میگذرانند: چاشنی و ادویه:اولین و نهایتا شاید مطمئنتریننشانۀ حضور در مکانی غریب؛پیراشکی گوشت؛گوشتگاو مصنوعی؛مواد نپخته و خام؛تکرار عادت نیاکان که درهزارۀ سوم،بسیار رایج خواهد بود."