خلاصة:
پژوهش حاضر قصد دارد از طریق بررسی گفتمان «فراقی» در استان خراسان جنوبی برخی از باورها، نیات و مقاصد افراد در فراقیخوانیها را نشان دهد. فراقی که در غم دوری و فراق از هر آنچه که فرد به آن تعلق ذهنی و قلبی دارد سروده میشوند، طیف گستردهای از مضامین را در بر میگیرند. در این پژوهش که یک بررسی توصیفی است، تنها به ارائه فراقیهایی با مضمون «دوری از وطن» و «جدایی» اکتفا شده است. در این فراقیها باورها و اعتقادات مختلفی مانند باورهای مذهبی و دینی افراد در مورد مرگ، نفرین، دعای خیر، باور به اتحاد و پیمان برادری مسلمانان و نیز احترام به بزرگان و پیران، عشق به وطن، عشق مادر و فرزندی، استیصال در غربت، درد فراق یار و ... بازتاب یافته است. با توجه به این که با ورود فناوری، شیوههای زندگی و تفکر افراد تغییر کرده است، این آواها و فراقیها کمتر توسط نسل جوان بکار میروند و این فرهنگ شفاهی، رو به فراموشی است. معرفی، ثبت و بررسی و تحلیل آنها برای حفظ این فرهنگ ضروری مینماید.