خلاصة:
یکی از نشانه های توسعه یافتگی در یک کشور، میزان سوادآموزی شهروندانی است که دارای ناتوانی هستند. فرایندهای شناختی خواندن و نوشتن بدون توجه به تواناییها یا ناتوانیهای افراد، همسو با یکدیگر هستند. انگیزه، توقعات و آگاهیها، از ملاحظات ویژهای هستند که در سوادآموزی و برای افراد دارای ناتوانی مطرح میباشند.سوادآموزی همه انواع ارتباطات را در بر میگیرد؛ خواه ارتباطاتی که از طریق خواندن، نوشتن، رسانههای دیداری، صحبت کردن و گوش دادن صورت می گیرد، خواه ارتباطات دیگری که از طریق زبان اشاره برقرار می شود.کودکان برای یادگیری مهارت خواندن باید کلمات را به طور مستقل و بدون استفاده نظاممند از راهبرد های آواشناسی و رمزگشایی تشخیص دهند. بدین منظور از روشهای زیر استفاده میشود: کاربرد تصویر در آموزش تشخیص کلمه، جفت کردن کلمات با زبان اشاره، رایانه و چند رسانهایها، خواندن کلمات با مداخلات کل خوانی و دسته بندی کلمات.برای آموزش مهارت نوشتن از روش «ترکیب کردن جملات» و یک برنامه پردازشگر گویا استفاده میشود
ملخص الجهاز:
"به عنوان مثال پژوهشها نشان داده است: زمانیکه کلمات در شکل نوشتاری خود به صورت مجزا و بدون همراهی تصویر ارائه میشوند، دانشآموزان دارای آسیبهای شناختی آنها را سریعتر یاد میگیرند( دیدن64، پرینسن65 ، سیگافوس66،2000؛ سینگ67 و سلمان68، 1990، سلمان و سینگ، 1992).
در پژوهشی که اخیرا با روش آموزش آوایی انجام شد، از فعالیت دستهبندی کلمات استفاده به عمل آمد تا به دانشآموزان دارای آسیبهای شناختی آموزش داده شود و عملکردشان با همسالان سالمی که در حال یادگیری مهارت خواندن هستند مقایسه شود.
هجی کردن و کلمه سازی این روشهای آموزشی که در سطح کلمه بودند با نوشتن خلاقانه، آموزش درک مطلب و خواندن مستقل همراه شدند تا به دانشآموزان دارای آسیبهای شناختی در مدارس یکپارچه (فراگیر) کمک کنند که خواننده و یا نویسنده خوبی شوند.
به عنوان مثال در یک گزارش منتشر شده از یک پژوهش مداخلهای یک ساله، دانشآموزانی که دارای آسیبهای شناختی بودند و در یک برنامه آموزشی جامع سوادآموزی شرکت کرده بودند، در چندین شاخص به موفقیتهای بزرگی دست یافتند( هدریک104 و دیگران، 1999) این برنامه شامل کلمه خوانی، خواندن و درک مطلب، خواندن مستقل و نوشتن بود.
در یک مطالعه موردی (اریکسون و دیگران،1997) ، کودکی که دارای چندین ناتوانی قابل ملاحظه بود ( از جمله آسیبهای ارتباطی و جسمانی شدید ) به مدت دو سال تحصیلی در یک برنامه منظم آموزشی سوادآموزی شرکت کرد و بعد از آن بهبود قابل ملاحظهای در مهارتهای ارتباطی، نوشتن و خواندن او پدید آمد."