خلاصة:
شناخت علمی منابع رشد تولید، از جمله الزام های دستیابی به رشد اقتصادی پایدار و درونزا است. بر اساس الگوی رشد سولو، رشد اقتصادی، از دو منبع یعنی رشد عوامل تولید و رشد بهره وری عوامل تولید حاصل می شود. در پژوهش حاضر، با استفاده از داده های صنایع تولیدی ایران در سال های 86-1379 بر اساس کدهای دو رقمی استاندارد بین المللی صنایع با رهیافت داده های ترکیبی (پانل دیتا) با تخمین تابع تولید، منابع رشد بخش مذکور، شناسایی و جایگاه بهره وری کل عوامل تولید مشخص گردید. بر اساس نتایج پژوهش حاضر، صنایع ایران در سال های مورد بررسی، به طور متوسط 12.34 درصد رشد داشته است. 16.6 درصد از آن، ناشی از رشد بهره وری کل عوامل تولید در این بخش بوده است. 69 درصد نیز ناشی از رشد نیروی کار و 13.5 درصد به رشد موجودی سرمایه مربوط بوده است.
ملخص الجهاز:
در پژوهش حاضر، با استفاده از دادههای صنایع تولیدی ایران در سالهای 86-1379 بر اساس کدهای دو رقمی استاندارد بین المللی صنایع با رهیافت دادههای ترکیبی (پانل دیتا) با تخمین تابع تولید، منابع رشد بخش مذکور، شناسایی و جایگاه بهرهوری کل عوامل تولید مشخص گردید.
در حالی که در ادبیات جدید این حوزه بر جنبه ها و عوامل دیگر مؤثر بر رشد اقتصادی تأکید میشود که از آن جمله، میتوان بهرهوری عوامل تولید، انباشت دانش و پژوهش و توسعه (R&D)، سرمایه انسانی و اجتماعی را نام برد(Dhehibi and Lachaal, 2006, Godfrey, 2006) .
به طوری که با استفاده از دادههای کارگاههای صنعتی با 10 نفر کارکن و بیشتر در ایران، به تفکیک کدهای دو رقمی طبقهبندی بین المللی صنایع بین سالهای 86-1379 و با روش ادغام دادههای سری زمانی - مقطعی، تأثیر رشد بهرهوری کل عوامل تولید بر رشد اقتصادی بخش صنعت بررسی شده است.
بر اساس این روش، تابع تولید ضمنی به شکل زیر برای صنایع کشور در نظر گرفته میشود: (1) KManufact و LManufact بیانگر سرمایه و نیروی کار بخش صنعت است و AManufact ضریب تغییرات فناوری یا بهرهوری کلی عوامل تولید در زمان T است.
با محاسبه این رابطه با استفاده از دادههای موجود در جدول (3) و (4) مشاهده میشود که 69 درصد از رشد ارزش افزوده بخش صنعت ایران در سالهای مورد بررسی، ناشی از رشد نیروی کار است.