خلاصة:
از اواخر دهه ی 1970 مطالعه ی نقش محیط در وقوع جرم رشد چشم گیری داشته و در عمر کوتاه خود رشته ای جدید تحت عنوان جرم شناسی محیطی را ایجاد کرده است. این مقاله به دنبال پاسخ گویی به دو سوال اساسی است؛ برای پیشگیری محیطی از جرم، از چه راهبردهایی می توان بهره گرفت؟ چگونه می توان نیروهای بالقوه موجود در مکان های اجتماعی را به گونه ای مدیریت کرد که از وقوع جرم پیشگیری شود؟
در این مقاله، ابتدا به تبیین راهبردهای پیشگیری محیطی از جرم پرداخته شده است. پیشگیری محیطی از جرم، از پنج راهبرد اساسی استفاده می کند: ارتقای میزان نظارت طبیعی شهروندان بر رفتارهای واقع شده در محیط، ارتقای نظارت رسمی، کنترل بر ورودی و خروجی ها و ارتقای حس قلمروداری ساکنان. وجه اشتراک این راهبردها ناظر به این مطلب است که همگی آن ها به دنبال پیشگیری از جرم از گذر تغییر در محیط هستند و تلاش می کنند که در گام نخست میزان مشارکت شهروندان و ساکنان محلی در کاهش جرم را افزایش دهند و در گام دوم، اثربخشی ابزارها، راهکارها و نیروهای بالقوه موجود در مکان را تقویت کنند. این تحقیق، در ادامه به تبیین راهبردهای مدیریت بر مکان برای کاهش نرخ جرایم واقع شده، پرداخته است. مدیریت مکان برای پیشگیری از جرایم واقع شده، مستلزم بهره گیری از راهبردهای مدیریت یعنی برنامه ریزی، سازمان دهی و نظارت است. مدیران مکان های اجتماعی، ابتدا مکان تحت سرپرستی و جرایم واقع شده در آن را مورد مطالعه قرار می دهند. در گام دوم، با استفاده از راهبردهای طراحی و مدیریت، نیروهای بالقوه موجود در محل که به صورت طبیعی می توانند از وقوع جرم پیشگیری کنند را شناسایی کرده و برای ارتقای اثربخشی آن ها برنامه ریزی می کنند. در گام سوم، ابزارها و پتانسیل های پیشگیرانه را برای نیل به هدف موردنظر سازمان دهی می کنند و با چیدمان درست آن ها، نرخ جرایم واقع شده در مکان تحت سرپرستی خود را کاهش می دهند. در گام پایانی، اثربخشی برنامه ها و سازمان دهی ها را ارزیابی کرده و درصورت لزوم، تغییراتی را نسبت به آن ها اعمال می کنند.
Since late 1970 the study of the role of environment in crime occurrence has remarkably grown and during its short life، it has made a new field of study: environmental criminology. This article seeks to answer two basic questions: Which strategies could be beneficial to environmental prevention of crime? How could the potential powers within social places be managed to prevent crimes?
In this article، first environmental prevention strategies are explained. Environmental prevention of crime utilizes five fundamental strategies: promoting the amount of citizens' natural surveillance on behaviors in environment; promoting official surveillance; watching over entrances and exits and promoting the residents' territorial sense. The common factor in these strategies is that all of them are preventing crime with an attitude of making changes in environment. So، they attempt to enhance the amount of citizens' and local residents' participation in crime reduction as the first step and in the second one، to reinforce the efficacy of means، strategies and potential powers of environment. The research then explains the place management strategies of crime reduction. Place management for crime prevention requires the utilization of management’s strategies i.e. planning، organizing and supervision. Social places managers، first of all، study the environment under surveillance and the crimes occurred in it. Secondly، by using design and management strategies identify the potential powers of environment which can naturally prevent crimes and plan to promote their effectiveness. In the third step، they organize preventative means and potentials to reach the mentioned goal and by properly arranging them، they reduce the rate of crimes in environments which are under their surveillance. And finally، evaluate the efficacy of plans and the organized and if needed، render relevant changes.
(
, 
, 
)
