نور زمستانی/ نیایش در جلوه کلام و تصویر مقالة

"صبح که می‌شود روشنایی بر اشیاء نهادن در تاریکی می‌تابد و از نادیدن به دیدشان می‌آورد و این درست متناسب است با تابش نور وجود. همان‌گونه کهزبان-تنها زبان-به ذات خرد می‌تواند دلالت کند،در بنیاد هستی،وجوددیگری است که خود عین زبان است و جز او هیچ‌کس نمی‌تواند به ذاتشدلالت کند:«یا من دل علی ذاته بذاته و تنزه عن مجانسه مخلوقاته و جلعن ملائمه کیفیاته... چگونه چیزی فراگیر می‌تواند وجود داشته باشد که با ذات خود بهذات خود دلالت کند،و این خدا/زبان است؛وجودی بیان‌ناپذیر که درستدر آن‌جا ظهور می‌کند که خطرات ظنون محسوب می‌شود. مارتا و عشق او آزمون عشق الهی بوده و برایاو به تنهایی مراسم عشای ربانی را به‌جا می‌آورد:فیلم با این نیایش توماستمام می‌شود:«قادر متعال،زمین یکسره مملو از جلال توست»."