خلاصة:
در این مقاله برای ارزیابی رفاه اجتماعی در استان های ایران از شاخص کاردینالی سن و کشش تابع رفاه اجتماعی نسبت به برابری و کارایی استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که بیش ترین سطح رفاه در استان های ایران مربوط به استان تهران با ضریب رفاهی 93/80 ، استان بوشهر با ضریب رفاهی 12/58 و استان مرکزی با ضریب رفاهی 76/47 بوده و کم ترین سطح رفاهی مربوط به استان سیستان و بلوچستان با ضریب رفاهی 59/5 می باشد. هم چنین تناسب معناداری بین رفاه و میزان جمعیت بین استان های کشور وجود ندارد. بنابراین پیشنهاد می شود در برخی استان ها از جمله استان های تهران، اصفهان، خوزستان و خراسان رضوی با افزایش درآمد سرانه و در برخی دیگر از جمله استان های یزد و همدان با کاهش سطح نابرابری درون استانی سطح رفاه بهبود یابد
In this study، cardinal index of the age and welfare function elasticity are used to evaluate the social welfare compared to efficiency and inequality in Iran Provinces. The results indicate that Tehran، Bushehr، Markazi provinces have the higher welfare coefficient and Sistan and Bluchestan and Kurdestan provinces have the least rate of welfare in Iran. Also، the findings reveal that there are no significance relation between the rate of welfare and population in Iran provinces. So، it is proposed that the welfare index can be improved by increasing income in some provinces like Tehran، Isfahan، Khoozestan and Khorasan-e-Razavi، but by the reduction of inequality level in some other provinces such as Yazd and Hamedan.
ملخص الجهاز:
حال سؤال اين است با توجه به متفاوت بودن توليد ناخالص داخلي ، سطح جمعيت ، بهرهمندي از زيرساخت هاي رشد و ساير عوامل تاثيرگذار بر عدم تعادلهاي منطقه اي و جغرافيايي ، کداميک از استانهاي کشور داراي درجه رفاهي بالاتري مي باشند و کداميک داراي سطح رفاهي کم تري مي باشند؟ پاسخ علمي به اين سؤال مي تواند از نظر عملي الگوي سياست گذاري مناسبي در زمينه ي تخصيص و توزيع منابع ، امکانات و فرصت ها در اختيار سياست گذاران بخش عمومي کشور براي رفع عدم تعادلهاي ايجاد شده قرار دهد.
براي نيل به اين هدف ابتدا مباني نظري و شاخص هاي ارزيابي رفاه اجتماعي در اين تحقيق معرفي شده ، سپس سطح رفاهي استانهاي کشور با شاخص کاردينالي سن و "کشش رفاهي نسبت به برابري و کارايي " بررسي شده و در نهايت به يافته هاي اين مقاله اشاره شده است .
سطح رفاه (w) و کشش ( η)در استان ها بر مبناي هاي مختلف (یه تصویر صفحه رجوع شود) منبع : يافته هاي مقاله در جدول (٣) از معيار برابري نسبي در گروه (Ci−١) براي ارزيابي درجه نابرابري درآمـد 1−Gi در استانهاي کشور استفاده شده است .
Distribution free statistical inference withLorenz curves and income shares, Review of Economic Studies, 50(4): 723-35.
Relationship between income inequality measures and socialwelfare functions, Journal of Econometrics, 43(1): 91-102.
Welfare ranking in income distribution, in inequality,measurement and policy.