پاره های باستان شناسی (1) Journal Article

باید پرسید چرا سرنوشت چنین گوهر نادری برای مسؤولان کشور مهم نیست و وقتی هم که به ظاهر مهم می شود شیوة صیانت آن را نمی دانند؟ مقصودم آشکارا این است که اگر بودجة کلانی که بنیاد سینمایی فارابی صرف تولید این فیلم کرده، و عملاً به پروژه ای شکست خورده تبدیل شد، صرف حفاظت و پژوهش در بندر باستانی سیراف می شد، سودمندتر نبود؟ اگر این بودجة کلان صرف مرهم گذاردن بر زخم های بندر باستانی سیراف و آماده کردن پروندة ثبت جهانی آن می شد پرفایده تر نبود؟ طی برنامه ای که این فیلم با حضور کارگردان (محمد بزرگ نیا)، تهیه کننده (حسن بشکوفه) و جمعی دیگر از دست اندرکاران فیلم (گویا در تاریخ ۱۵/۸/۱۳۹۰) در باشگاه فیلم ارسباران نمایش داده شد و مورد نقد و بررسی قرار گرفت، یکی از افراد حاضر در تالار دربارة میزان هزینة فیلم پرسیده بود. جز این، آدمی از خود می پرسد مگر در سدة سوم و چهارم هجری که یکی از اوج های درخشان هنر ایران محسوب می شود و از آن به عنوان «عصر زرین فرهنگ ایران» یاد کرده اند، چیز نفیسی برای هدیه دادن پیدا نمی شده که کارگردان به ظرف هخامنشی پناه برده است؟ جز این باید پرسید چرا نام فیلم «راه آبی ابریشم» شده است. در میان کتاب های کتابخانة شخصی مرحوم سیدمحمدتقی مصطفوی ــ رئیس اداره کل باستان شناسی و رییس انجمن آثار ملّی ــ که چند سال پیش حراج شد، و در شمارة ۶ مجلة باستان پژوهی به آن اشاره کرده ام، نامه ای از آقای حسین مدرسی طباطبائی وجود دارد که حقیقتاً مرثیه ای است بر وضع وخیم نگهداری از میراث هنری و فرهنگی و تمدنی ایران.